Hallo!

Zoals de titel al verklapt eindelijk goed nieuws! De afgelopen weken waren een emotionele achtbaan en dat is eindelijk veranderd.
Vorige week maandag was de sfeer in huis nog een beetje grimmig en hadden jullie op zondag kunnen lezen dat ik contact had gezocht met Dream Au pair en Travel Active. Ik starte de week met het idee dat ik ieder moment mijn koffers kon pakken en dat het over zou zijn. In gedachte had ik toen mijn koffers voor mijzelf al gepakt en stonden ze al bij de deur, klaar om te vertrekken.

Maar niets is minder waar. Ik heb enkele van jullie al gesproken deze week en vol verbazing verteld over wat er is gebeurd.

Eerst even de week. Op maandag vertelde de moeder dat ze mij 1 maand gaf om een band met de jongens te bouwen. Ze was daarbij ook heel duidelijk dat week 3 nu was begonnen en dat het dus echt moest komen. Dus ik had van alles bedacht voor de vrije dagen zoals bijvoorbeeld het bakken van speculaas en vingerverven. Deze week moest ik mijzelf dus gaan bewijzen. Op dinsdag ben ik door weer en wind gegaan om bij de lokale specialiteitenwinkel voor Europese producten speculaaskruiden te halen. Want zonder kruiden geen koekjes. Oma had mij eerder al een recept gestuurd dus alle ingrediënten waren in huis. De winkel heeft naast kruiden ook koek, snoep en drank dus zeker iets waar ik nog eens naar terug ga. Naast de kruiden is er ook een pak Zoethoudertjes aan mijn vingers blijven plakken dus met dropjes en al ging ik terug naar huis. Bij thuiskomst zag ik de moeder en vertelde ik dat ik het laatste potje speculaaskruiden heb weten te bemachtigen. Ik drong in deze het gesprek met haar gewoon op. Want als ik hier mag wonen mag ik ook gezien en gehoord worden. Daarnaast bood ik haar een dropje aan en was ze bijzonder enthousiast over hoe lekker het was. Ik weet niet of dit de ijsbreker is geweest maar vanaf hier werd ze steeds vriendelijker. Ze vroeg hoeveel de kruiden heeft gekost maar voor het gemak heb ik deze cadeau gedaan. Zij betalen mij ruim dus daar ga ik niet failliet op.

's avonds ben ik met een groepje andere au pairs naar de bioscoop geweest. Het was leuk om even niet thuis te zijn maar de film was niet voor mij. We zijn bij Good Boys geweest en het gaat over 3 brugpiepers die binnen 24u meer kattenkwaad uithalen dan een gemiddeld mens in 40 jaar doet. Maar het was leuk om andere au pairs te zien en even kennis te maken. De film was een bewuste keuzen want mocht ik niemand leuk vinden dan maakt het niet uit aangezien je niet mag praten in een bioscoop.

Op woensdag zijn de jongens en ik de koekjes gaan bakken en dit ging erg goed. Ze luisterde en waren dol enthousiast dat ze konden helpen. Het regende de hele ochtend dus dit was een mooie binnen activiteit. Het deeg moest even rusten dus ondertussen konden wij ook weer iets anders doen. De moeder heeft de hele ochtend een stapje teruggedaan en 's middags zijn de jongens en ik samen naar het park geweest. Allemaal ongekend en heel onwennig ook. Geen controle en totale vrijheid. Woensdag vloog voorbij en het was donderdag. Donderdag is ook een thuisdag en de jongens en ik hebben geprobeerd om snel naar het park te gaan. Hierbij ben ik van alles vergeten zoals bijvoorbeeld water, zakdoekjes en iets lekkers. Gelukkig had ik wel regenlaarzen en jasjes want met het onvoorspelbare weer hier in Nieuw-Zeeland kun je helemaal niets. Ook donderdag ging zo voorbij en ik ben tevreden in slaap gevallen.

Woensdag ben ik eerlijk gezegd wel met buikpijn opgestaan omdat ik hoopte dat alles goed zou gaan!

Maar vrijdag kwam de klapper. Het was net na 9u en de moeder had de jongens naar de opvang gebracht. Autorijden mag ik nog altijd niet... maar daar heeft ze een oplossing voor verzonnen. Vrijdag begon met een verontschuldiging vanuit haar kant. Ze gaf toe dat ze lelijk heeft gedaan en dat ze onrealistische standaarden heeft gezet. Letterlijke woorden waren - I'm a bitch and I know it. But it is just so hard for me because I have this high standards and even Julian and mom do not always meet them, so how can I expect you would. I had a rough time after Lily was born and now it is time to change. Ik viel bijna om van verbazing maar bleef rustig luisteren naar wat ze had verzonnen en bedacht. Ik blijf in de ochtend met Lily terwijl de moeder met de jongens iets gaat doen of ze naar school brengt. Mijn rol verplaatst dus van de jongens naar de baby. Hier zit een emotionele geschiedenis achter die ik hier niet ga opschrijven, maar het was echt ontroerend en alles is nu helder. Er zitten behoorlijk wat persoonlijke problemen in de weg binnen dit gezin. Na deze openstelling vroeg ze of ik meeging naar de bibliotheek en toonde ze een oprechte interesse in mij. Ik stond nog altijd met mijn oren te klapperen en stom van verbazing maar deze nieuw kant van haar bevalt mij wel.

In het weekend ben ik samen met Steffie en Ilona twee dagen naar Waiheke eiland geweest (fotoalbum). Eerst zou ik samen met Steffie en Franzi gaan om haar verjaardag te vieren maar de plannen zijn gewijzigd. Waiheke is een prachtig eiland met wonderschone natuur en uitzichten. Volgens mij heb ik wel 1000x gezegd hoe mooi het is en ik was net een kind in de snoepwinkel. Dit is precies de reden waarom ik voor Nieuw-Zeeland gekozen heb. Maar het meest bijzonder waren de dolfijnen. Op een paar meter van het strand zwom een drietal dolfijnen die rustig voor de kust bleven. Dit was geloof ik de eerste keer dat ik dolfijnen in het wild heb gezien en het was echt bijzonder. Op zondag hebben wij een 3,5 uur durende wandeltocht gemaakt die vooral in de hoogte ging. Berg op en berg af hebben wij een deel van de kust bewandeld. Halverwege was een stuk afgezet maar toen andere doorliepen zijn wij (heel stout) ook gevolgd. Dit was geen verkeerde keuze want het uitzicht was onbetaalbaar. Na even in het gras te hebben gezeten zijn wij onze tocht weer vervolgd. Bij aankomst op het ferry platform stond de boot net klaar dus zijn we opgestapt om in Auckland de avond te besluiten met een hamburg van Burgerfuel. Om ong. 7u was ik terug thuis waar ik uitvond dat de klok was verzet en er nu een 11u tijdverschil met Nederland is. Het was mij opgevallen dat de klok in de bus verkeerd stond maar ik heb er verder totaal niet bij stilgestaan. Met de technologie van tegenwoordig gaat bij mij alles automatisch. Ik heb dit aan Sally gevraagd en ze moest stiekem wel even lachen. Ze vroeg hoe het was en of ik mij had vermaakt en dat doet met goed. Wij hoeven zeker geen beste vrienden te worden maar een normaal gesprek zou toch zeker moeten kunnen.

Vanmorgen was mijn eerste ochtend met het nieuwe rooster en bleef ik met Lily tot Sally thuis kwam. Dit ging prima en ik denk dat dit de juiste keuze is geweest. Zij kan nu opnieuw een sterke band met de jongens opbouwen en een beetje hupsen met een babytje kan ik ook.

Ik kijk uit naar een voorspoedige toekomst en ben benieuwd wat hij mij gaat brengen.
Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes en steun de afgelopen weken

Laura