Hallo!

Zoals de titel al verklapt ben ik 1 maand in Nieuw-Zeeland. En zoals jullie ook hebben kunnen lezen is het een hele bewogen maand geweest. Veel tranen maar tussendoor ook veel plezier gehad. Ik heb nieuwe mensen leren kennen en de band met de moeder hersteld. Overigens heb ik voor dat laatste weinig zelf hoeven doen aangezien zij haar excuses heeft gemaakt. Ik ben in mijn beleving gewoon mijzelf geweest en heb mij professioneel opgesteld tijdens de hele situatie. Maar daar kunnen de meningen over verdeeld zijn . In ieder geval, de sfeer is nog altijd goed en wij lachen nog altijd met elkaar. Het is in sommige situaties nog even zoeken naar de juiste balans maar omdat de jongens zo onvoorspelbaar zijn is het lastig om elke situatie goed in te schatten. De jongens zien mij nog altijd graag en we doen leuke dingen met elkaar. Beetje racen op de crossbaan en rennen in het park. Met Lily gaat ook alles goed, wij wennen steeds meer aan elkaar en aan het feit dat ze het soms nou eenmaal met mij met doen. Ook Sally ziet dat Lily aan mijn aanwezigheid gewend is want ze zei zelf dat ze lacht als ze mij ziet. Leuk, leuk, leuk.

Deze maand heb ik ook al het mooie land mogen zien met enkele tripjes in de omgeving. Deze waren te lezen in mijn vorige verhaaltjes.

Afgelopen week heb ik naast de dagelijkse werkzaamheden mijzelf lekker bezig gehouden. Op maandagavond ben ik naar de gratis yoga in het buurthuis geweest. Nederlanders houden van gratis en yoga was al zo lang geleden dat het proberen waard was. Het was een afgeladen zaal met niet gelogen 30+ mensen en op commando gingen we van downward dog, naar warrior 1 en 2. Even een lunge, nog wat rollen en het uur was zo voorbij. Op dinsdag ben ik naar de bioscoop geweest. Heerlijk alleen genieten van Downton Abbey. Het leven van de familie Crawley heb ik van begin tot eind gevolgd op Netflix dus de film moest ik hoe dan ook zien. Op dinsdag is de bioscoop goedkoper dan andere dagen van de week dus een mooie invulling van de ochtend. Samen met 2 oudere dames waren wij de enige die de film keken. Heerlijk rustig en ideaal om even af te schakelen. Aan het einde heb ik even met de dames gekletst en ze waren vol verbazing een jonge meid in de bioscoop te zien hahaha.

Toen ik thuis kwam van de bioscoop stond er een grote witte doos voor mijn slaapkamer. Teun en ik zijn 2 jaar samen en hij had heel lief een pakje laten bezorgen. Uit de doos kwam een rode ballon gevlogen en dat is alles wat ik niet verwacht had. Zelf heb ik alleen een kaart verstuurd maar als Teun komt (wat de planning is) zal ik het goedmaken

Woensdag en donderdag was wederom homeday voor de jongens en hebben wij rondom het huis gespeeld. Wij hebben de vingerverf geprobeerd maar het is nog verre van een Picasso. Samen met Sam ben ik naar de crossbaan geweest waar de 'grote' jongens plaats hebben gemaakt om ons ook even te laten gaan. Op deze momenten begrijp ik ook waarom een hulp zo welkom is. De jongens hebben hele andere interesses en op deze manier kunnen ze beide doen wat ze leuk vinden. Ook is de thuislerares geweest die eens per maand activiteiten doet met de jongens. Helaas waren ze niet geïnteresseerd en hebben we de interesses van de jongens gevolgd en met hen gespeeld. Donderdagavond heb ik een uurtje opgepast zodat Sally en Julian een ijsje konden eten. Lily had hier weinig zin in en zodra de deur werd dichtgedaan begon ze nonstop te huilen. Uiteraard- toen de ouders thuiskwamen omdat ik ze had gebeld viel ze vredig in slaap.

Vrijdag heb ik weinig gedaan en ben ik naar de Europese winkel geweest om een nieuw doosje drop te halen. Uiteindelijk werd het een bonnetje met Bastonge, Schoolkrijtjes, Napoleon en pannenkoekenmix.

Zaterdag was een van de beste dagen in mijn leven! Een High School Musical marathon in de bioscoop. 6u lang alle 3 de films achterelkaar op groot scherm. 6u lang heb ik genoten met een lach van oor tot oor. Een afgeladen zaal vol met merendeel volwassenen die allemaal begonnen te gillen als Zac Efron zijn shirt uitdeed en het moment waarop Gabriella en Troy eindelijk zoende werd met applaus en gejuich gevierd. Een sing-a-long tijdens bijna alle nummers maakte de middag compleet. Nooit geweten dat ik hier zo gelukkig van kon worden maar de tienerjaren werden herleefd. De filmmarathon werd gevonden omdat Sally mij op de website Concrete Playground heeft gewezen. Hier staan activiteiten uit de omgeving op die voor een vriendschappelijk prijsje kunnen worden geboekt. Voor $25 naar 3 films is inderdaad geen geld. De andere meiden en ik hebben genoten en samen met een paar andere hebben wij een pizza gedeeld om de dag af te ronden.

Op zondag ben ik met 3 andere meiden naar Whangaparaoa gereden en hebben wij het Shakespear park bezocht. Het meisje dat eerst zou rijden heeft zich helaas moeten afmelden waardoor ik de nieuwe chauffeur werd. Nu hebben jullie kunnen lezen dat Sally vindt dat ik absoluut niet kan rijden maar deze reis ging goed. Beetje onwennig maar in een veel kleinere auto en onder relaxte omstandigheden gingen we goed. De eventuele boetes worden binnen 7 dagen opgestuurd maar dat zal wel meevallen. De snelheidsmeter week nogal af want hij gaf 60 aan maar het bord zei 48. Dus geen idee hoeveel mensen ik geïrriteerd heb maar jammer dan. Na een mooie wandeling door zowel een dichtbegroeid bos als weilanden met schapen en koeien reden we naar huis om bij een Mexicaans restaurant ons avondeten te nuttigen. Tijdens de wandeling hebben we nog gesproken met een oudere man die enthousiast vertelde over de natuur in Nieuw-Zeeland. Hij vertelde over vrijwilligersprojecten en ander mogelijkheden om nuttig te zijn voor de gemeenschap en de natuur. Vol passie en met zoveel energie dat je bijna zin krijgt om daadwerkelijk vrijwilligerswerk te doen.

Alle foto's zijn aan het fotoalbum toegevoegd.

Nu is het maandagochtend en heb ik mijn sportkleren aan om zo even te gaan rennen. Mijn eerste rondje dus ben benieuwd.

Bedankt voor het lezen

Liefs, Laura