Hallo Allemaal,

Afgelopen weekend ben ik spontaan een weekend gaan surfen met Franzi en een paar andere meiden. Franzi zou eigenlijk alleen met Amilie gaan maar dit liep uiteindelijk toch allemaal anders.

De reden dat dit verhaal niet eerder online is gekomen is omdat de foto's van het weekend vandaag pas online zijn geplaatst en beeldmateriaal leuk is ter ondersteuning.

De surfles werd verzorgd door Green Wave in Raglan en dit is tevens ook het plaatsje waar wij verbleven. Ik sliep samen met Franzi in een Airbnb en de ander 3 meiden hadden een slaapplek om de hoek. De Airbnb lag prachtig op een heuvel met een uitzicht over een kleine haven. Helaas ben ik zo dom geweest om hier geen foto van te maken. Wel heb ik het aan pap en mam laten zien omdat we op zondagochtend even hebben gebeld. Op zaterdag zijn we in alle vroegte vertrokken om eerst bij een waterval te stoppen en vervolgens door te rijden naar de eindbestemming. De waterval bestond uit een tocht van 261 traptreden en bracht je zo naar het meertje van de waterval. Omgeven door prachtig groen waande wij ons even in de jungle. Omdat we een beetje vroeg in Raglan waren hebben we besloten om te picknicken aan een strandje. Amilie was hier al eerder geweest en was onze gids voor het weekend. Net na de middag verzamelde onze groep surfers zich op een parkeerplaats waar uit een kleine vrachtwagen de surfplanken en wetsuits werden gehaald. De wetsuits werden in een geknutselde kleedkamer aangetrokken en zo vertrokken we met surfplank en al naar het strand. Na een korte introductie en droogtraining waren we voorbereid genoeg om in het water onze kunsten te vertonen. Na 2 minuten had ik mijn eerste hap zeewater al binnen en tot zover snap ik niet dat ik na de middag niet ziek was van al het water. De groep werd begeleid door 3 instructeurs die je de eerste paar keer hielpen door je een zetje te geven. Helaas was dit zetje soms net iets te veel waardoor je gelanceerd werd en zo in het water viel. Na 3 uur was ik gesloopt maar kon terugkijken op een geslaagde eerste poging. In de avond hebben we afhaalpizza gegeten bij zonsondergang. Een perfecte afsluiter van de zaterdag.

Op zondag was ik nog altijd fysiek gesloopt waardoor ik eigenlijk helemaal geen zin had om nogmaals 3 uur te surfen. Gelukkig hebben de andere meiden mij kunnen overhalen en ben ik wederom in mijn wetsuit gekropen. Na nog een paar keer stevig vallen is het mij uiteindelijk gelukt om zelfstandig en zonder hulp van enige instructeur op de plank te blijven staan. Toen ik dit had gedaan was het een waar euforisch moment en iets waar ik erg trots op ben. Hoewel ik in de ochtend met zoveel tegenzin dat water in ben gelopen kwam ik er als een tevreden mens uit. Mijn ogen waren ondertussen gewend aan al het zout en ik heb geleerd om mijn mond onderwater dicht te houden. Daarnaast is het water een perfecte plek om je gedachten even op nul te zetten en te denken aan leuke dingen. Daarnaast was ik vooral zoveel bezig met het willen staan op die plank dat ik helemaal geen tijd heb gehad om aan eventuele stomme dingen te denken. De instructeurs hadden een wedstrijd bedacht voor de beste val van de plank en gelukkig heb ik deze niet gewonnen. Hoewel ik een paar mooie duiken in het water heb gemaakt waren er dus mensen die 'mooier' vielen dan ik. Dat is ook een compliment. Het enige jammere is dat ik 's avonds mijn haar moest wachten want al dat zout zorgde voor een echte beachlook en die beviel mij wel.

In de namiddag hebben we onze dag bij de visafslag afgesloten. Een heerlijke fish and chips was een perfecte afronding van dit weekend. Onze host had verteld dat de visafslag de place tot be is voor de beste vis van Raglan en omgeving. De vis komt rechtstreek uit de zee en is alleen op aanbod beschikbaar. Dus hebben ze iets niet gevangen dan kun je het ook niet krijgen. Dit deed mij denken aan de zoektocht naar oesters die ik ooit samen met Jeamie had. De visafslag in Scheveningen had een slechte vangst en daarom geen oesters voor ons. Gelukkig was dat deze keer niet het geval en had ik een lekker bord met fish and chips en on the side inktvisringen.

Maandag ben ik met zoveel spierpijn wakker geworden dat ik dacht dat ik mijn armen nooit meer normaal zou kunnen optillen. Gelukkig is dat allemaal goedgekomen.

Verder was vorige week een week met niet al te veel verrassingen. Ik heb wederom veel geld aan koffie uitgegeven en durf al bijna niet meer naar Ozone te gaan. Ik was er maandag en op dinsdag vroeg hij of ik aan hetzelfde tafeltje wilde zitten. Ik ben naar Yoga geweest op maandag en naar Circus Circus op dinsdag. Woensdag en donderdag waren thuisdagen en in de ochtend bleef ik thuis met Lily en in de middag zijn we allemaal naar het park geweest. Vrijdag heb ik niets bijzonders gedaan behalve afgesproken met een Nederlands meisje dat niet ver van mij woont. Haar nummer stond in de contactlijst die iedere maand wordt rondgestuurd en op die manier heb ik haar benaderd. Ook was de opa van moederskant dit weekend op bezoek en heb ik eindelijk de man gezien waar ik al zoveel over heb gehoord. De jongens houden van hun opa Stevie en de naam wordt meerdere malen per dag geroepen. Soms tot gekkigheid aan toe. Daarnaast doe ik een paar klusjes gedaan om mijn minuren weg te werken. Dit is noodzakelijk om je periode 'succesvol' af te ronden en laat het nu zo zijn dat ik 30 uren heb staan en die voorlopig nog niet weg zijn gewerkt. Deze uren zijn ontstaan doordat de oma de eerste twee weken bij het gezin was. Doordat ik dagelijks maar 2 uur werkte in plaats van 4 liep het al snel op.

Komend weekend ga ik met Franzi en Amilie naar de paardenrace en daarvoor heb ik nieuwe haarclipjes gekocht. Nog geen idee hoe ik ze moet gaan dragen maar haarversiering is een must dus we gaan ons best doen. Gelukkig heb ik ook een zomers jurkje meegenomen want de weersvoorspellingen zijn tot nu toe nog goed. komende zondag heb ik met Steffie afgesproken en morgen ga ik met Kelli Thanksgiving vieren. Zo heb ik mijn vrienden weer gezien en dat voelt stiekem al best lang geleden.

Dit was de update van week 47 en week 11 in Nieuw-Zeeland. Foto's staan uiteraard weer in het fotoalbum :)

Dikke kus,
Laura