1 week thuis
Hallo allemaal,
Dit wordt mijn laatste verhaal over mijn avonturen in Nieuw-Zeeland. Ik ben nu 1 week thuis en alles is weer zoals het ooit was het voelt dan ook of het allemaal al zoveel langer geleden is.
Dinsdag was het moment daar om vroeg afscheid te nemen van Auckland. Sally heeft mij om 9 u naar het hostel gebracht nadat ik het haar vriendelijk had gevraagd. Ze heeft het uiteraard niet zelf aangeboden maar hier kon ik ook niet vanuit gaan. De rit was lang aangezien we 20 minuten zwijgend naast elkaar hebben gezeten. Bij de ingang van het hostel heeft ze mij geholpen met mijn koffers en is ze gelijk weer vertrokken. Ik kon pas om 14u inchecken dus ik heb de ochtend in de lobby doorgebracht en in een koffiezaakje verderop. Na het inchecken ben ik naar mijn kamer gegaan die wat vies was en zeker niet meer geld waard is dan dat ik heb betaald. Er was een man die al enige tijd in het hostel woont en het zich zichzelf gemakkelijk heeft gemaakt. Ik werd ontvangen als een gast in zijn eigen huis en er werd koffie voor me gezet en ik mocht meebeslissen in de zender op tv. De hele dag was er niemand in mijn kamer gekomen dus ik dacht dat ik heerlijk alleen te kunnen slapen. Helaas, er kwam rond half 12 iemand zeer luidruchtig binnen ze was aan het videobellen en had nogal moeiten om in het stapelbed te komen. Heel vervelend maar uiteindelijk is het gelukt om een paar uur slaap te pakken. Om 10u moest ik uit mijn kamer zijn en vanaf daar heb ik de Yellowbus naar het vliegveld gepakt. Ruim op tijd was ik op het vliegveld en om 12u mocht ik inchecken en kon ik doorlopen naar de douane. Om 15:15 steeg ik met de Airbus A380 op vanaf de Nieuw-Zeelandse grond en lande ik een aantal uur later in Singapore. De vlucht had een beetje turbulentie maar dit mocht de pret niet drukken. In Singapore had ik een overstap van 3u maar met een beetje vertraging kon het vliegtuig uiteindelijk opstijgen richting Amsterdam. In het vliegtuig zat ik naast een Nederlands echtpaar dat een vakantie had gehad in Australië. Ik was ondertussen al bijna 24u wakker en ik hoopte op een paar uur slaap maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk heb ik toch even kunnen slapen en om 7u donderdagochtend zette het vliegtuig voet op Nederlandse bodem en was ik na 131 dagen terug in Nederland. Pap, mam, Teun en Anita stonden mij op te wachten en nadat mijn koffers als allerlaatste van de band rolde kon ik door de poortjes en was ik thuis. We hebben koffie en een broodje gehad en hebben Anita bij het ziekenhuis afgezet en zijn naar Horst gereden.
Donderdag heb ik weinig meer gedaan en 's avonds heb ik genoten van friet en snacks. Lisa is even langs geweest en op vrijdag heb ik een drankje gedronken bij 't Centrum. zaterdag heb ik niet zoveel gedaan en op zondag was de verjaardag van oma. Het was leuk om de familie weer te zien. Maandag heb ik een drankje gedaan met Selena, dinsdag ben ik bij Jacky op bezoek geweest. Samen hebben we thee gedronken en even bijgepraat. Woensdag ben ik bij Evi en Lynn pannenkoeken gaan eten en gekletst. Donderdag hebben Teun en ik een bijzonder geslaagde poging gedaan om bonbons te maken en vandaag ga ik iets drinken met Manon.
Dit was mijn laatste dag in Nieuw-Zeeland en de eerste week in Nederland. Ik ben bezig met het vinden van een leuke baan en wie tips heeft mag mij altijd bellen.
De komende weken ben ik voorlopig nog werkeloos al heb ik wel al wat lijntjes uitgegooid en komende dinsdag heb ik een meeloopdag bij 't Nest. Mijn dagen probeer ik ondertussen door te komen met Netflix, beetje wandelen en misschien nog een nieuwe hobby zoeken.
Bedankt voor het lezen van alle avonturen, het reageren op welke manier dan ook en alle lieve woorden.
Het is een avontuur geweest met hoogte en diepte punten en een bijzonder leerzame ervaring. Voorlopig ga ik een rustig leven in Nederland tegemoet en verwacht ik niet snel nog een lange tijd in het buitenland te zijn buiten een vakantie om.
Tot snel!
Liefs, Laura
Laatste weekend in Nieuw-Zeeland
Hallo Allemaal,
Even een laatste update vanuit het mooie Nieuw-Zeeland.
Teun is op 3 januari veilig teruggekeerd op Nederlandse bodem. De vakantie in Cape Reinga is besproken in onze laatste verhaal en op 1 januari zijn we teruggereis naar Auckland. 2 januari zijn we naar het vliegveld gegaan waar Teun om 19:00 mocht inchecken. We waren veel te vroeg dus hebben een paar keer op en neer gelopen, gegeten en wat rondgehangen. De rij voor het inchecken ging zo traag als een slak en na een behoorlijke tijd wachten waren de koffers ingeleverd en hebben we onze weg naar de vertrekhal gemaakt. Na een kort afscheid zijn onze wegen voor even gescheiden en ben ik met de Sky bus terug naar Auckland gegaan.
In het weekend heb ik minimaal gedaan. Mijn gastgezin was spontaan een paar dagen weg en op vrijdag en zaterdag niet thuis. Beide dagen heb ik in pyjama doorgebracht met Netflix en tv. Wel heb ik
nog 5km gerend maar dat was de inspanning ongeveer wel.
Zondag was het gastgezin weer terug dus ben ik het huis uit gegaan. Niet omdat het moest maar vooral omdat ik al 2 dagen binnen had gezeten. Ik ben naar het winkelcentrum gegaan en heb gebruik
gemaakt voor de filmdeal van de week. Zo kwam ik bij Frozen 2 uit en zat ik in de middag met een zaal vol kinderen naar de avonturen van Elsa, Anna, Olaf en de rest te kijken.
Maandag begon mijn laatste werkweek en heb ik nog 13,5 overuren die ik mag wegwerken met klusjes. De klusjes zijn niet per definitie leuk maar beter dan me vervelen. Franzi is nog altijd op vakantie en alleen koffie drinken is minder gezellig. Sally had een foutje gemaakt in de agenda en daardoor hadden de jongens op dinsdag een homeday ipv woensdag. Geen probleem en we hebben ons best vermaakt. Op donderdag kwam de lerares voor de laatste keer en eerlijk ik snap nog altijd niet wat haar functie precies is. Misschien kan ik hier nog werk van maken de komende tijd. Vrijdag was mijn laatste werkdag en heb ik voor het laatst op Lily gepast. Sally moest naar het ziekenhuis met Jack voor controle. Voor de kerst is hij opgenomen in het ziekenhuis maar de resultaten zijn niet heel duidelijk. Hij had gewoon koorts? Sally en Jack konden op kerstavond vliegen om zo met de hele familie kerst te vieren. Kort maar krachtig want de 29e zijn ze weer teruggekomen. Wat mij na de vakantie wel is opgevallen is dat Julian ineens veel meer met Lily bezig is. Misschien heeft Julian zich na al die tijd waardig getoond als vader. Nee flauwekul, maar het valt wel op. Ineens geeft Julian haar het eten ipv Sally en Julian verschoont haar luier en geeft haar een bad.
Vrijdag had ik nog een meevaller. Ik heb schoenen die ik wil weggooien en die klaarstonden voor de vuilniszak. Nu had ik ze uit gemak even snel aangetrokken en kwam ik een bekende tegen in het park. Ze zei- wat een leuke schoenen. dus ik zei je mag ze hebben ik gooi ze weg. Nee dat wil ik niet. Ik koop ze voor $40. Dus nu ga ik deze morgen even afgeven en heb ik snel nog wat geld verdiend.
De week ging snel en nu is het einde gekomen om langzaam afscheid te nemen. Gister heb ik afgesproken met iemand van de Kiwi bus. We zijn samen naar de dierentuin gegaan en nog even naar het winkelcentrum. Allemaal op prima loopafstand dus geen probleem. Ik was nog niet in de dierentuin geweest dus het was leuk om deze nog even mee te pakken. In de avond heb ik de bus naar Kelli gepakt en heb ik met haar in Devonport afgesproken. We zouden vandaag samen een wandeling gaan maken maar omdat haar gastgezin niet thuis was ben ik bij haar blijven slapen. We zijn gaan eten bij een Italiaan en hebben Kleine Zeemeermin 2 gekeken maar deze was toch niet zo leuk als de eerste. Vanmorgen zijn we na het ontbijt vertrokken richting Hunua falls op een klein uur buiten de stad. Hier is een prachtig natuurgebied dat zoals de naam zegt een waterval heeft. Rond de waterval is een route van 8,4 km uitgestippeld die behoorlijke klimmen kent. Het weer is prachtig en we gingen zwetend de bergen omhoog en omlaag. Gelukkig gaven de bomen veel schaduw en hadden we voldoende water bij. Het uitzicht was wederom prachtig en dat was zeker de moeite (zie fotoalbum).
Op de weg terug vroeg Kelli of ik met haar mee naar de zondag dienst wilde. Zoals jullie konden lezen zijn Ilona en ik per ongelijk bij een kerkdienst uitgekomen en deze bleek van dezelfde kerk te zijn op een andere plek. Zo kwam ik opnieuw terecht bij een sing-a-long voorstelling alleen nu met meer Christelijke liederen en geen algemeen bekende kerstnummers. Nadat het koor had opgetreden kwam er een halfuur durende filmfragment over een jongen die zijn thuis zoekt. Hij is als kind verdwaald geraakt in India, geadopteerd door een familie in Australië en heeft nooit de rust gevonden omdat hij niet wist waar hij vandaan kwam. De boodschap was dat als je echt niet weet waar je thuis hoort je altijd een thuis bij Jezus kunt vinden. Iedereen herkent de zoektocht naar waar, hoe en waarom maar weet dat je soms niet zo ver hoeft te zoeken want Jezus zit in je hart en daar kun je hem vinden. Kelli was helemaal ontroerd en ik was verbaasd over wat me overkwam. Groots, bombastisch en veel is een goede samenvatting van dit uur. Daarnaast hoefden we geen Hostie te halen maar werd er popcorn uitgedeeld om tijdens de film te eten. De zaal was een aula gevuld met alle mensen uit de samenleving van jong tot oud en elke achtergrond. Wel werd er veel gehamerd op het doneren, abonneren en aansluiten bij de gemeenschap, ik denk dat ze nog leden zoeken. Er werd gebeden voor het zomerkamp volgende week en dat de jongeren hier de verbinding kunnen vinden met de vader en dat ze op het rechte pad blijven of terugkomen. Het was niet de kerkdienst die ik verwacht had of ken van thuis maar zeker interessant.
Morgen ga ik mijn tas inpakken en mijn kamer poetsen. Dinsdag ga ik naar een hostel omdat de familie zelf op woensdagochtend om 6 u vertrekt. Dit zou betekenen dat ik als laatste het huis afsluit als ik om 11u zou gaan en dat vind ik geen fijn idee. De familie is 4 weken weg en er is niemand die op het huis let. Dus dan geef ik hen de eer om de deur dicht te maken. Dan is het in ieder geval niet mijn fout als er iets gebeurd.
Woensdag heb ik 131 dagen in Nieuw-Zeeland gehad en kijk ik terug op een mooie periode.
De volgende update is als ik thuis ben
Liefs,
Laura
Wellington and back again
Hallo Allemaal,
Hier het laatste deel van onze vakantie in Nieuw-Zeeland. Van Taupo zijn we via River Valley naar Wellington gereisd. In Wellington heb je volgens de minimale reis maar 1 overnachting en kom je later in de middag aan en vertrek je 's morgens weer vroeg. Na lang twijfelen en nadenken hebben we daarom besloten om 1 extra dag in Wellington door te brengen. Maar bij keuzes maken betekent het vaak ook dat dingen afvallen. In dit geval was dat de Tongariro crossing. Heel erg jammer maar door de onvoorspelbare weersverwachtingen wilde we het risico niet lopen dat het weer geannuleerd zou worden en we dan niets van Wellington hadden gezien. Dus de knoop was doorgehakt. Geen Crossing maar 1 extra dag in Wellington.
Wellington wordt ook wel de windstad genoemd en bij aankomst was meteen duidelijk waarom. Het waaide behoorlijk en stevig. We zijn ingecheckt bij Base Wellington- dezelfde keten als in Taupo en met ons groepje zijn we Mount Victoria beklommen. Een fikse klim maar een prachtig uitzicht. Vanaf de berg hebben we de zonsondergang gekeken en de laatste groepsfoto gemaakt. In de ochtend vertrok de ferry waar 2 van ons mee naar het zuider eiland gingen en andere bleven tot nieuwjaar waar de achtergebleven reisgenoten hen weer zouden treffen. Om stil te staan bij de vakantie en de mensen die we hebben leren kennen hebben we de regels van het hostel een beetje overtreden. Het is namelijk een dry hostel en er mag buiten de bar geen (eigen) alcohol worden genuttigd. Jullie raden het al dit hebben we wel gedaan maar zo onopvallend mogelijk.
De volgende ochtend (28 december) zijn Teun en ik iets voor onszelf gaan doen en zijn we op weg gegaan naar de Weta Workshop. Hier worden de special effects en make-up van meerdere films gemaakt waaronder Lord of the Rings en Hobbiton. Op de website stond aangegeven dat er voor de rondleiding van 15:00 nog enkele plekken beschikbaar waren en op goed geluk zijn we vertrokken. Helaas waren deze eenmaal gearriveerd al verkocht. De volgende plekken zouden pas om 18:00 zijn wat betekende dat we nog wel even moesten wachten. Dit hebben we uiteindelijk niet gedaan en zonder rondleiding zijn we terug gegaan. Wel was de reis naar deze afgelegen plek niet helemaal onvruchtbaar want bij de locatie zit natuurlijk ook een souvenirshop waar het een en ander aan onze vingers is blijven plakken. Ik was al langer opzoek naar een mooie poster van Nieuw-Zeeland en die heb ik hier gevonden. Teun zag zoveel dingen die hij graag zou willen hebben dat hij zijn geluk heeft gewaagd op een verrassingsdoos. Hier zitten verschillende LOTR gerelateerde souvenirs in en zijn geluk zat hem mee. Alle dingen die hij op het oog had zaten in de doos en meer dus nu was het een koopje maar het had natuurlijk ook kunnen tegenvallen. De waarde van de doos is hoger dan de aanschafprijs en als je geluk hebt zit in 1 van de 25 dozen dé ring waardoor de waarde van de doos nog meer stijgt.
Na het museum hebben we de bus teruggepakt en zijn we naar het Te Papa museum gegaan. Een gratis museum gelegen aan de haven van Wellington. Het gebouw is enorm en de vele vleugels hadden prachtige schilderijen en werken staan. Het een natuurlijk wel iets mooier dan de ander maar zeker interessant. Ik merkte wel dat de Maori vleugel mij niet meer kon boeien en dat ik een beetje Maori moe ben geworden na de hele reis . Een heel mooi kunstwerk was een soort regenboog regen van kleine plastic stukjes (zie fotoalbum). 's Avonds hebben we in de bar gegeten en zijn we nog even naar Chris en Sadie gegaan. Zij zijn de enige twee die van het groepje nog over zijn. In de ochtend vertrok onze bus om 8u dus we zijn ook op tijd gaan slapen.
Omdat de route van Wellington naar Auckland te lang is om aan een stuk te rijden is er nog een overnachting in Taupo. dit keer niet in Base maar in Urban Retreat. Een heel vies hostel en de minste van allemaal. Beide zijn we blij dat we hier maar 1 nacht hebben geslapen. Via Rotorua zijn we teruggereden naar Auckland waar we rond 15:00 weer arriveerde. Onze Kiwi Experience van 10 dagen is daarmee ten einde gekomen. We hebben heel veel gedaan, gedronken en gelachen. Als ik de verhalen zo teruglees hebben we het maximale uit de minimale tijd gehaald en iedere dag optimaal benut. Het ideale is dat je niet zelf hoeft te rijden en op te letten maar dat je gewoon kunt gaan zitten en genieten van het uitzicht en het moois van Nieuw-Zeeland.
Terug in Auckland zijn we gelijk naar de autoverhuur gegaan waar we onze auto voor de rest van de reis hebben opgehaald. Eigenlijk zouden we op zondag terugkomen en nog in Auckland slapen voordat we de auto gingen ophalen maar door de keuze om in Wellington te blijven hebben we de auto maandag middag opgehaald. Bijkomstigheid was wel dat we maar voor 2 ipv 3 dagen betaalde. Zoals jullie eerder konden lezen zou ik met Ilona naar Cape Reigna gaan maar kregen we autopech. Nu waren Ron en Anne de verhuurder zo vriendelijk om hun caravan voor ons beschikbaar te stellen en konden we hier alsnog gebruik van maken. Met de auto zijn we 244km naar Waipapa gereden en rond 7u kwamen we hier aan. We zijn welkom ontvangen en in de avond hebben we met Ron en Anne een drankje op de veranda gedronken. 's Morgens de 31e zijn we doorgereden naar Cape Reigna een nieuwe 186 km helemaal naar het noordelijkste puntje van het eiland. Hier komen de Tasman zee en de stille oceaan bij elkaar. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt onder andere bij de zandduinen en bij een baai. Op de terugweg hebben we Fish and Chips gegeten bij wat men zegt de beste kraam van Nieuw-Zeeland. Deze ligt in Mangonui en op de route terug naar Waipapa. 's Avonds zijn we naar Franzi gegaan die met haar gastgezin niet ver van onze Airbnb op de boerderij woont. Ze heeft een eigen huisje boven op de berg en met z'n drieën hebben we geklonken op het nieuwe jaar. In de verte zagen we het vuurwerk en boven ons een prachtige sterrenhemel. Rond 1u zijn we terug naar de caravan gereden en besefte we beiden niet dat het nu 2020 is. Dat doe ik nu eigenlijk nog steeds niet. 1 januari zijn we terug naar Auckland gereden en hebben we rond half 5 de auto weer schoon ingeleverd. Omdat veel wegen onverhard zijn hier in de buurt was de auto een beetje stoffig geworden. Even door de wasstraat was dus geen overbodige luxe. Gister hebben we verder weinig meer gedaan en even een aantal afleveringen Slimste Mens teruggekeken. Nu is Teun bezig zijn tas in te pakken en gaan we zo even koffie drinken en langzaam naar het centrum om de bus naar het vliegveld te pakken. Om 10u vanavond stijgt Teun op en zien we elkaar over 2 weken weer in Nederland.
Kerstdagen
Hallo Allemaal,
Hier een verdere update van onze Nieuw-Zeeland reis. In het vorige verhaal hebben jullie kunnen lezen over hoe wij onze maandag hebben doorgebracht in Tamaki village en Hobbiton. Vandaag gaan we verder met de feestdagen.
Op de 24e zijn we van Rotorua zuidwaarts gereden naar Taupo. Een stad bekent omdat het aan het grootste meer van Nieuw-Zeeland ligt dat dezelfde naam draagt. Lake Taupo (uitgesproken als toepaw - Toe als Engels voor teen en Paw als een kattenpootje).
In de ochtend zijn we bij Te Puia gestopt om nog meer te leren over de Maori cultuur en om een school te bezoeken waar men de oude ambachten kan leren. Op de school kun je de lessen steenbewerken, houtbewerken, metaalbewerking en weven volgen. Maori geborenen of iedereen met een klein beetje Maori bloed krijgt voorrang op de school maar daarna is iedereen welkom. Dit ook om de cultuur van Maori op Maori te kunnen overdragen. Feitje- de hoogleraar aan de school is een niet Maori geborenen en een van de eerste studenten die de opleiding houtbewerking succesvol heeft afgerond. De lessen houtbewerken zijn alleen toegankelijk voor mannen en vrouwen kunnen niet worden toegelaten. Eerst was ik hier verbaasd over maar zoals eerder gezegd is de cultuur rijk aan rituelen en geloof. Zo gelooft men dat de vrouwen dus de drager zijn van het nieuwe leven en deze kan niet worden gecombineerd met de dood. Het is namelijk zo dat de houtsnijwerken de overledenen vertegenwoordigen en op het moment dat de ogen worden aangebracht het kunstwerk zijn ziel krijgt. De ziel van de maker en van de overledenen komen op dat moment samen en vormen een band.
Naast de school is er ook een park met meerdere geisers waarbij de hoogste tot 30 meter hoog komt. Rotorua staat bekent om zijn stank en de sulfaten in de grond die zorgen voor het verwarmen van de omgeving en het ontstaan van de geisers en modderbaden. Daarnaast zijn er hot water pools waar de Maori vroeger hun eten in kookte. Nu werden er speciaal voor ons eieren in gekookt en kon iedereen genieten van een perfect gekookt eitje. Geheel veilig om te eten en het deed niet af aan de smaak. Alleen had het zout een te grootte opening waardoor die wat uitschoot.
Omdat de rondleiding een beetje is uitgelopen moesten we op een rap tempo nog door the Kiwi bird house waar in het donker 3 Kiwi vogels leven in een nagebouwd natuurlijke habitat. Je mag geen foto's maken en het is donker omdat de Kiwi een nachtdier is. Het is daarom ook bijzonder lastig om ze in het wild te spotten. Ze leven vooral op speciale sanctuary islands die afgesloten zijn voor publiek en waar ze vrij kunnen leven van de meeste gevaren. Nieuw-Zeeland heeft meerdere van deze eilanden waar de native birds vrij kunnen leven. Ook zijn we nog even bij een waterval gestopt die door een team van Red Bull is bevaren wat aangeeft dat het een spectaculaire waterval is. Vooral omdat hij niet recht naar beneden valt maar een soort van horizontaal. De valhoek is echter voldoende om het een waterval te noemen.
Op Kerstavond kwamen we aan in Taupo waar we ons ingecheckt hebben in Base Taupo Hostel. Hier hebben we macaroni gemaakt en samen gedineerd. Verder hebben we boodschappen gedaan om de macaroni te kunnen klaarmaken en kort door Taupo gelopen. Weinig spannend. De overige groepsleden hebben een zeiltocht gemaakt maar na het horen van de verhalen was ik meer dan blij dat we die niet gedaan hebben. De boot hing helemaal scheef en het water was behoorlijk onstuimig, mijn zeebenen hadden mij dit nooit vergeven denk ik. In de bus hebben we te horen gekregen dat de Tongariro crossing niet door zou gaan in verband met Kerst. Hierdoor hadden we ineens een vrije dag en daarbij heeft het de hele eerste Kerstdag geregend waardoor de crossing sowieso zou worden afgelast. Daarnaast had ook iedereen een flinke kater van het stappen de dag daarvoor. Met ons groepje zijn we naar de bar naast het hostel gegaan waar we een aantal drankjes hebben gedaan. Toen de bar is gesloten zijn we naar de overkant gegaan waar we het tempo lekker hebben doorgezet. Om 12 uur is de bar gesloten en hebben wij ons naar het hostel verplaatst. 1e Kerstdag hebben we een full English breakfast gehad klaargemaakt door onze Engelse reisgenoten. In de avond stond er een barbecue op de planning maar door de regen leek deze even in het water te vallen. Tussen de brunch en de barbecue hebben we vooral gehangen en Home Alone 2 gekeken. Na het diner hebben we opnieuw de alcohol gepakt en een paar drankspelletjes verder was het tijd om te gaan slapen. Normaal is het hotel een dry hostel wat inhoudt dat er geen alcohol mag worden gedronken. Maar omdat het kerst is en alles gesloten was hebben ze een uitzondering gemaakt.
In de ochtend werd iedereen een beetje zwaar wakker en ging onze reis verder naar River Valley Lodge waar we Ivet zouden treffen. River Valley ligt absoluut tussen niks en nergens en zonder bereik en wifi ben je terug naar de natuur. Ivet heeft ons gevonden en we hebben gekletst en een heerlijk buffet gehad. Elliot de reisleider heeft opgegeven dat we met 11 mensen zouden eten maar en kwamen 5 aan tafel. Achteraf bleek dit een vorm van miscommunicatie maar ondanks dat is het eten opgegaan en hebben we een goede bodem gelegd voor wat nog ging komen. De avond ging door waar we waren gestopt en er werd nog meer drank gedronken. Uiteindelijk heeft Olly de barman ons naar boven gereden en zijn we met z'n allen bij Ivet blijven slapen. In de ochtend heeft Ivet ons weer naar de logde gebracht waar we hebben ontbeten en nog wat hebben gerelaxt.
Al met al hebben we 3 dagen achter elkaar gedronken en veel gelachen met onze gemaakte vrienden. Een perfecte manier om kerst door te brengen.
De foto's die we hebben gemaakt zullen online komen als ik (Laura) mijn laptop weer heb. Daarnaast willen we kijken of we een filmpje kunnen maken en deze in een link kunnen toevoegen.
Het volgende verhaaltje zal Wellington en de reis naar Cape Reigna zijn. Hierna zit de vakantie er voor ons weer op en moet ik nog even werken. Hoe het met Jack gaat weet ik niet en ik heb ook geen idee waar ze kerst hebben doorgebracht. Ik heb Sally vanmorgen een berichtje gestuurd maar nog geen reactie ontvangen.
Lieve groetjes,
Teun en Laura
Tamaki vilage en Hobbiton
Hallo Allemaal,
Zoals gezegd gaan we de verhaaltjes een beetje opdelen om het leesbaar te houden. In dit verhaal vertellen we alles over maandag 23 december 2019. We hebben onze reis vanuit Waitomo vervolgd met als volgende stop Rotorua.
De ochtend begon met een kleine ochtendwandeling naar een waterval. daarna werd de reis voortgezet naar Hobbiton. Met een klein groepje van de bus zijn we hier afgezet en met een klein busje doorgereden naar de ingang. Onze Belgische gids gaf de rondleiding van ongeveer 2,5 uur. Hobbiton is de enige filmset die nog volledig in tact is gebleven na de opnames. Peter Jackson heeft maanden gezocht na de perfecte locatie en vond het op een boerderij waar de filmset voor LOTR is opgebouwd en na filmen is afgebroken. Toen er is bedacht om de Hobbit ook te verfilmen hebben ze een permanenten filmset gebouwd die vandaag de dag nog te bezoeken is. De huisjes hebben allemaal verschillende grootte zodat er makkelijk in perspectief kan worden gefilmd. Daarnaast is geen enkel huisje hetzelfde en hebben ze allemaal een eigen detail dat het uniek maakt. De hele set is natuurlijk, alle planten en bloemen zijn echt en worden door meerdere tuinmannen vakkundig onderhouden. Het enige niet natuurlijk is de boom boven op Bag End. Deze is van metaal en plastic en hand geschilderd. Helaas voor hen was de kleur niet helemaal naar wens en kon het werk opnieuw gedaan worden. Peter Jackson is erg precies en wij denken niet heel makkelijk mee te werken.
Wat ik bedoel met in perspectief kan worden gefilmd is dat een Hobbit klein is vergeleken met een mens. Maar we weten nu dat Sir Ian Mckellen en Elijah Wood 20cm verschillen in lengte. Hiervoor hebben ze ook stunt doubles ingezet om het verschil tussen Hobbit en Wizard te verduidelijken. De double van Gandalf wordt gespeeld door een man van 2,20m en Frodo is een kind. Daarnaast vertelde hij dat Frodo achter Gandalf moest zitten om het verschil te groter te maken. https://www.youtube.com/watch?v=ZgIr8F0Zf4I Dit is een klein fragment waarin zowel de knuffel als de rit met paard en wagen te zien is. Leuke details die mij (en jullie) nu waarschijnlijk gaan opvallen.
Helaas kan ik op deze website geen filmpjes uploaden alleen foto's want we hebben in Hobbiton voornamelijk filmpjes gemaakt. Zodra we deze hebben samengevoegd zullen ze worden toegevoegd in een link.
Ander leuk feitje dat hij vertelde is dat de kinderen van Sam en Rosie gespeeld worden door de dochters van beide acteurs. Maar Sam en Rosie hebben een jongen en een meisje? Ja, dat klopt. Het dochtertje van Rosie is verkleed als jongen en zo werd dit probleem opgelost. Ook al het vuurwerk op de set was echt behalve de draak. De bewoners van het dorp rondom de filmset waren echter niet ingelicht en dachten dat ze werden aangevallen in de drie dagen dat de scene werd gefilmd.
Na de tour kreeg iedereen een biertje in de Dragon Inn en werd er geproost op een geslaagde rondleiding. Nog even snel naar de souvenirshop en toen zijn we doorgereden naar Rotorua om ons bij de rest van het gezelschap te voegen.
Met 11 reisgenoten zijn we naar Tamaki village gegaan waar we werden ondergedompeld in de Maori cultuur. Er hing een klein prijskaartje aan maar het was elke cent meer dan waard. Een traditioneel welkom door onze gids (Djims denken wij) en daarna in formatie naar binnen. De Maori cultuur is rijk aan spiritualiteit en geloof en daar is veel van de rituelen op gebaseerd. De formatie bestond uit een alfaman die voorop liep gevolgd door de dames en de mannen. De vrouwen worden beschouwd als de dragers van het nieuwe leven en wie weet zelfs de nieuwe leider van de groep. Nu was de groep een beetje oneerlijk verdeeld en was het aan de 3 mannen de zware taak om 8 vrouwen te beschermen. We zijn ontvangen met koffie, thee en gebak en daarna naar onze kamer gebracht. De kamer is een grote slaapzaal afgewerkt met houtsnijwerken met ieder een eigen betekenis. Nadat we geïnstalleerd waren hebben we een spel gespeeld waarbij je stokken moest overgooien. Alles draaide hierbij om hand-oog-coördinatie en het duurde even voordat ik het door had. Nu is gooien nooit echt mijn sterkste punt geweest. Daarna hebben we een stukje Maori abc geleerd met bijbehorend dansje (dat nog altijd in ons hoofd zit). Onze gids heeft ons verteld dat we deze 's avonds moesten opvoeren dus iedereen was helemaal zenuwachtig. Toen de avond vorderde waren we nog altijd niet geroepen dus we dachten dat het een grapje was. Tot ineens werd gezegd en onze speciale gasten hebben nog iets ingestudeerd!. Daar gingen we op het podium om onze dans op te voeren.
Deze dans vond plaats na een traditioneel diner waarbij het eten onder de grond wordt klaargemaakt. Er wordt een stapel van hout en stenen gemaakt waar het eten onder ligt. Het hout brandt weg en de stenen worden verwarmd. De warme stenen vallen op het eten en zo wordt het eten verwarmd. Een heel proces maar het eten smaakte erg goed. Voordat we aan tafel gingen heeft onze groep zich samengevoegd en kwamen de reisgenoten die niet bleven overnachten naar Tamaki village voor de voorstelling.
De voorstelling startte met een ceremonie waar onze gekozen leider David namens de groep welkom werd geheten. De leider van een andere groep ontvangt een vredesoffer van de ontvangende stam en wanneer deze wordt geaccepteerd mag je naar binnen. Je mag tijdens het ritueel niet lachen maar het was indrukwekkend dus voor lachen was er geen plaats. Daarna zijn we door een poort gelopen en hebben we een rondje gemaakt langs oude ambachten die door de Maori worden uitgevoerd. Weven, houtbewerken maar ook spellen ter verbetering van hand-oog-coördinatie. Daarna traden de Maori op met dansen en zang. Heel bijzonder om zo te zien.
Toen het diner was afgelopen zijn de andere reisgenoten vertrokken en bleven wij met 11 over. De avond werd besloten in de jacuzzi onder het genot van een alcoholisch drankje.
voor meer informatie over Tamaki village klik op de onderste link:
Deel 1- de start van de reis.
Hallo allemaal,
We hadden een prachtig verhaal geschreven maar techniek liet ons in de steek en nu moeten we opnieuw beginnen.
Zoals jullie hebben kunnen lezen is Teun veilig aangekomen aan de andere kant van de wereld. Na een bewogen reis is hij geland in Nieuw-Zeeland en heb ik hem opgehaald van het vliegveld. Zelf was ik ook nerveus omdat door een gebrek aan internet contact wat stroef verliep. Ook heb ik Nick even moeten appen om een bevestiging te krijgen dat hij daadwerkelijk in het vliegtuig zat. In Shanghai hebben we even gebeld en heb ik het eerste teken van leven gezien. Zelf was ik veel te vroeg op het vliegveld maar ik heb me vermaakt met mensen kijken en rondwandelen. Nadat Teun zich bij mij had opgefrist zijn we naar Ozone gegaan en hebben we hier iets gegeten. De eigenaar van Ozone zei tegen mij- wat leuk om je ook eens in de avond te zien. Dit maakt wel duidelijk hoe vaak ik hier kom hahaha. Zelfs de medewerker maakte de opmerking dat het leuk was me te zien.
We sliepen bij mij in huis en Teun heeft Sally een hand kunnen geven. Helaas is Jack nog altijd ziek en heeft hij de hele week in het ziekenhuis gelegen. Ze hebben verschillende testen gedaan en totdat we vertrokken was er nog geen uitslag. Hij mocht thuis komen voor het weekend en op zondagavond is hij weer opgenomen. Ik weet niet hoe het nu met hem gaat want Sally heeft mijn vraag niet beantwoord. Julian is samen met Sam en Lily op vakantie gegaan naar haar ouders en hopelijk zijn Sally en Jack ook kunnen gegaan. Geen bericht goed bericht denk ik.
's Morgens zijn we vroeg opgestaan om de 8:50 Kiwi Experience bus te nemen met bestemming Hot water Beach. Helaas is er vertraging ontstaan omdat de bus slachtoffer is geworden van vandalisme en de buschauffeur een nieuwe bus moest halen. Onze buschauffeur en reisleider luistert naar de naam Elliot. Om 10 uur waren we dan eindelijk onderweg en stopte we als eerste bij Cathedral cove. Deze keer was ik verstandig en droeg ik dichte schoenen. Het strand was veel minder druk en het was een stuk mooier dan de eerste keer nu het niet zo afgeladen vol was. In de avond hebben we Fish & Chips gegeten en zijn we naar de hot water pool gegaan. Met z'n alle hebben we in het warme water gezeten en naar de sterren gekeken. Zondag hebben we ons om 7:30 verzameld voor de volgende stop in Waitomo. We zijn begonnen met een kleine ochtendwandeling in Karangahake park. Dit park is een oude goudmijn gelegen in prachtige natuur. Daarna reden we door naar het hostel waar we ons klaargemaakt hebben voor de Waitomo Glow worm cave. Gekleed in een wetsuit en laarzen en met een zwemband in de hand hebben we een tocht door de grotten onder Waitomo gemaakt. We moesten van een 5m hoge waterval springen en stukken wandelen maar uiteindelijk konden we gaan liggen en dreven we door de grot met boven ons de lichtgevende wormen. Niet zo spectaculair als de foto's maar zeker de moeite waard. We kregen een korte uitleg over de wormen en hoe het ze licht geven en dat het eigenlijk helemaal geen wormen zijn maar een soort maden. Alleen verkoopt dit niet zo goed als wormen. Helaas mochten we geen foto's maken maar dit mocht de pret niet drukken. Het was een bijzondere ervaring om diep onder de grond te drijven en een natuurverschijnsel te bekijken. In de avond hebben we met de groep een biertje gedronken in Tomo bar. Een speciaalbier bar met meerdere lekkere biertjes. De groep is lekker informeel en iedereen kan het goed vinden met elkaar.
Omdat het een hop-on hop-off is verlies je soms wat reizigers maar voegen zich ook nieuwe mensen aan de groep. Wij hebben een gezellig clubje waarbij iedereen een beetje een go with the flow mentaliteit heeft. Het reisgezelschap is divers met voornamelijk Duitse jongeren maar ook een paar Britten, Aziaten, Fins en Amerikanen. We hebben goed contact gehad met Hilke uit Duitsland die op moment van schrijven van de bus is gestapt om langer in Rotorua te blijven. De keuze van een bus is goed geweest. Je leert mensen kennen, hoeft zelf niet op te letten en hebben al meer gezien dat dat we anders zouden doen. Het programma is voor ieder wat wils en kan op locatie worden geboekt en worden afgerekend.
Maandag was een erg drukke dag met Hobbiton en Tamaki village. Dit zal in het volgende verhaal komen te staan om jullie te veel tekst te besparen. Dit verhaaltje kunnen jullie snel verwachten maar voor vandaag gaan we weinig meer doen. Tot nu toe hebben we genoten van een full English breakfast gemaakt door de Britse reisgenoten. Spek, roerei en toast met beans was perfect om de kater hoofden weer aan de gang te krijgen. We hebben kerstavond in een bar doorgebracht met een deel van het reisgezelschap en hebben het niet bij 1 bier gehouden. Vanavond hebben we een barbecue want dat kan natuurlijk aangezien het hier zomer is.
Fijne feestdagen allemaal en tot een volgende.
Lieve groetjes,
Teun en Laura
Teun's vlucht: wat er kan gebeuren in 3 dagen.
Teun:
18 December:
De dag is eindelijk aangekomen, tijd om naar Schiphol te gaan om te gaan vliegen naar Nieuw Zeeland via Shanghai. Even terug naar de avond van 17 December, een gevalletje "Goed nieuws en slecht
nieuws". De boerenstaking gaat niet door en dus is de weg te doen, het slechte nieuws is dat de bouwers het dan dunnetjes overnemen en de wegen toch onvoorspelbaar zijn. Gelukkig bestaat de oude
vertrouwde trein en gaat de reis beginnen op het spoor. De eerste horde is 20 meter van het huis af. Na een goede vraag van Reisleider Nick bleek dat ik mijn paspoort was vergeten, deze lag nog
onder de scanner. Terug, trein later waren we onderweg naar Schiphol. Na een aantal stations en kijken naar tractors op de snelwegen is het gelukt om in te checken, door de douane te gaan en in het
vliegtuig te stappen. Met enige gezonde spanning nam ik plaats op een stoeltje aan het gangpad, naar buiten kijken was te eng, om er achter te komen dat mijn gezellige vlieggenoot en ik met zijn
2en 3 stoelen mochten delen. Het vliegen ging uitstekend en ik ben nu een stuk wijzer over hoe een vliegveld werkt, en hoe vliegtuigen in elkaar zitten. Op het programma in het vliegtuig stonden.
Detective Pikachu, Guardians of the Galaxy 2 en een waardeloze film over een rare man die als enige de nummers van de Beatles onthoud. Oh en alleen Pepsi bestaat, geen Coca Cola (OH NO).
Nick heel erg bedankt voor de hulp voor en op het vliegveld!
19 December:
Na door de nacht heen gevlogen te zijn landde ik in het pittoreske en knusse Shanghai. Met knikkende knieën wel te verstaan. Maar eenmaal aan de grond dacht ik dat alles weer goed zou komen. Eerst even wat eten en drinken bij de lokale barista. Wat bleek, de altijd gezellige chinezen hadden nog nooit van een pinpas gehoord. En de Rabo wereld pas bleek niet zo werelds te zijn. Dan eerst maar slapen en daarna een oplossing zoeken. Na 5 dutjes van 30 minuten op de comfortabele stoeltjes (serieus zo slecht nog niet) ging ik op zoek naar een ATM. Na mijn roaming aan te zetten om mijn duur betaalde MB's te gebruiken bleken deze ook niet zo werelds te zijn. Gelukkig was er op het vliegveld ook Wi-Fi. Deze leek eerst niet te werken omdat de tijd van mijn telefoon niet klopte. Na deze levenslessen was het ongeveer 12u in de middag. Nergens een pinautomaat te bekennen, geen Chinees die mij begreep en geen credit card op zak. Na het afzoeken van maar een winkeltje die Maestro accepteerde had ik de moed op gegeven rond 22u. Gelukkig is daar de hulp van rokende mensen (de meest meedenkende mensen van de wereld). Een fantastisch prachtig mooi stel Belgen kwam naar buiten om een, sorry 2 peuken achter elkaar te roken. Aan het vloeiende accent te horen dacht ik snel door te hebben dat ze ongeveer van de zelfde kant van de wereld kwamen. Na een goed gesprek vroegen ze aan mij of ik een broodje kaas wilde omdat ze deze toch niet meer konden gebruiken (Je mag geen eten mee nemen naar Nieuw Zeeland). Ik als groot brood en kaas liefhebber accepteerde deze meteen (na 15u zonder eten en alleen warm water). Dus bij deze lieve Belgen als ik jullie ooit tegen kom, nogmaals duizend maal dank! Om half 12 in de nacht mocht ik weer op het vliegtuig gaan zitten, nu eindelijk richting Nieuw Zeeland.
20 December:
Na meerdere malen gecontroleerd te zijn of ik niet echt stiekem een Mentos mee had genomen, mochten we de lucht in, dit keer een stoel aan het raam, omdat ik het toch wilde proberen. Laten we zeggen dat de schermen heel interessant werden na een goede tijd. Dit keer naast 2 mensen uit het land der overgave, alleen was ik het deze keer die dichterbij overgeven was (voor de mensen die dat niet begrijpen, Frankrijk). Gelukkig dacht de vliegmaatschappij aan mij en blindeerde de ramen zodat ik niet meer per ongelijk naar buiten keek. Het programma van deze vlucht is geworden: The Lion King, Alladin en Blue Planet 2 episode 6. Uiteindelijk had ik ook naar buiten kunnen kijken om Blue Planet te zien aangezien deze vlucht alleen maar over water vloog. De keren dat we over land vlogen begon het vliegtuig lief op en neer te gaan (doodsangst) en zag ik de vleugels gezellig op en neer gaan zoals de vogels die het eten kwamen ophalen in blue planet. Laten we hopen dat onze David mijn vlucht ooit zal becommentariseren. Affijn, daar zag ik Nieuw-Zeeland onder het vliegtuig vandaan komen. Alleen niet voor lang, het hele eiland was verstopt onder de wolken, harde wind en regen. Nogmaals met wat elegante bewegingen werd de afdaling door de wolken in gezet (Franse neigingen(overgeven)). Chapeau aan de piloot die door weer en wind zonder problemen zigzaggend deze grote metalen kist aan de grond heeft gekregen. Ik was aan de grond en toen was er nog maar een ding wat moest gebeuren, je raad het al. Alles moest compleet ontsmet worden door een soort deo die ruikt naar oude mensen. Eenmaal eindelijk aan de grond, tasje ophalen en was het moment eindelijk daar. Herenigd met de normale auteur van deze verhaaltjes. Laura was daar!
Wordt vervolgd...
Waar blijft de tijd?
Hallo allemaal,
Weer een zondag, weer een week voorbij. Soms vraag ik mij af of de week niet versneld wordt afgespeeld en of ik soms vergeet om even stil te staan.
Ik keek net in mijn telefoon en zag een berichtje van de Airbnb waar ik vorige week eigenlijk zou blijven slapen. Ik schrok van het idee dat dit alles pas 1 week geleden is. In mijn beleving is het al zoveel langer geleden. Geen idee waar de tijd blijft en met het gevoel dat ik in een soort roes leef op dit moment.
Maandag was zoals gewoonlijk weer yoga en overdag heb ik nog even wat langer gewerkt. Jack is nog altijd ziek en ging in de ochtend naar de huisarts ter controle. Op dinsdag mocht ik eerder stoppen en was ik zelfs boos dat ze mij uit bed hadden laten komen. Een van de weinige morgens dat ik echt niet wilde opstaan was zo goed als voor niks. Ik heb overdag in de winkelstraat doorgebracht om een surprise voor Kelli te kopen. We hadden afgesproken om iets kleins voor $10 te kopen en een soort sinterklaas te vieren dus ik ben vol goede moed gaan winkelen en heb een klein knuffeltje gekocht.
Woensdag en donderdag waren weer thuisdagen en op vrijdagmiddag was ik alleen met Lily. Jack is nog altijd ziek en Julian bleef thuis om Sally een moment rust te geven. Zelf is ze ook de week niet lekker geweest en kon op deze manier even ontspannen zonder steeds aan haar zieke kind te denken. Ik ben bij Ozone geweest om een filmpje te kijken en even uit huis te zijn. Gelukkig kun je heerlijk zitten bij Ozone en maakt het voor ze niet uit zolang je maar geld binnen brengt. Om kwart over 3 ben ik begonnen want Sally ging Sam van de opvang halen. Ik bleef bij Lily en Julian 'vroeg'- Are you going for a walk with Lily? Nu was ik niet direct van plan om te gaan wandelen maar ik begreep dat hij graag even alleen wilde zijn. Dus ik al mijn spullen gepakt en met Lily vertrokken. Na een paar rondjes door het park waren we een half uur weg en was ik ongeveer wel klaar om naar het huis te gaan. Toen kwam Sally met de jongens en zijn we naar de speeltuin gegaan. Ze gaf me alle vrijheid met Lily en toen zij met de jongens naar huis ging zei ze - Do whatever you like, you can also stay if you want. Ik viel bijna van mijn stoel maar besloot dus om nog heel even te blijven. Toen ik even later naar huis liep was ze zelf pas op de helft dus hebben haar ingehaald. Sam riep heel lief- Laura is there mama!! Dat deed me toch wel goed. Thuis hebben de jongens even op de telefoon gespeeld. Want ja welke 2 jarige heeft geen eigen iPhone?? en Lily en ik hebben ons samen vermaakt terwijl Julian en Sally kookte. Bijna een perfect maar helaas te laat.
Gister (zaterdag) ben ik met Kelli naar Dutch Delight geweest. Een snackbar en restaurant met de Nederlandse keuken. Al de hele week verheugde ik mij op een friet saté en kaassoufflé. Ik was veel te vroeg en besloot om alvast te gaan zitten. Ik bestelde een koffie en kon er een heerlijk speculaasje in dippen. Met een appelflap als voorgerecht heb ik op Kelli gewacht. We hebben besteld en uiteindelijk besloot ik voor een friet saté met goulash kroket te gaan. Kelli had een patatje oorlog en een kroket en dronk Fristi. Ze vond het gelukkig lekker. Ze zou het nooit zelf bedacht hebben om saté op friet te doen maar was aangenaam verrast. Mijn cadeautje viel in goede aarde en van Kelli heb ik een pakketje voor vakantie gekregen met o.a. een gezichtsmasker en wat lekkers. Kelli heeft me naar de bushalte gebracht en ik ben even door de stad gelopen. 's Avonds was er een Coca-Cola kerstfestival in het park waar ik met andere au pairs heb afgesproken. https://www.coke.co.nz/christmas-in-the-park/auckland mocht je geïnteresseerd zijn ;) Het is een evenement om geld in te zamelen voor de ontwikkeling en ondersteuning van jongeren in Nieuw-Zeeland. Niet alle artiesten waren even goed maar er werden zeker een paar klassiekers luidkeels meegezongen. Om 22u werd er afgesloten met prachtig vuurwerk.
Vandaag is het dus alweer zondag. Vanmorgen heb ik heel even met Teun gebeld die vrienden over heeft voor zijn verjaardag. Even snel naar iedereen gezwaaid en door kabaal weer opgehangen. daarna ben ik samen met Anastasia (zie foto) naar Ozone gegaan voor een ontbijtje. Daarna zijn we naar het winkelcentrum gelopen en appte Sally mij of ik thuis ben. Ze is met Jack naar Starship gegaan en of ik even aan Julian wilde vragen of alles oké is want hij had zijn telefoon in de auto laten liggen. Om 3u besefte ik pas wat Starship is en begon ik mij een beetje zorgen te maken. Ik dacht namelijk als jij bij Starship bent ( waarvan ik dacht dat het een speeltuin of iets is) wat is dan het probleem? Dus ik heb even gegoogeld en toen vond ik dat Starship het kinderziekenhuis is. Julian had zijn telefoon in de auto laten liggen en die had zij natuurlijk mee. Ik had haar geappt of alles okay was en kreeg als reactie dat het goed gaat. Dus ik maakte mij verder geen zorgen. Om kwart voor 8 stuurde ze weer een berichtje maar ik was nog altijd niet thuis dus met een versnelde pas heb ik mijn weg naar huis gevonden. Zover ik nu weet gaat alles naar omstandigheden goed. Ik hoop vooral dat ze woensdag kunnen vliegen.
Anastasia en ik hebben na het winkelen een picknick gehaald en zijn naar het park gegaan. Hier hebben we gegeten en plannen voor de rest van de dag gemaakt. In het park was een hele nare gans die ons verjaagd heeft. Hij bleef ons maar achtervolgen en uiteindelijk hebben wij besloten om te gaan. We hadden ondertussen besloten om de bus naar het centrum te pakken en hier naar de arthouse bioscoop te gaan. Hier draait Vita & Virginia een verhaal over twee schrijvers die een lesbische relatie aangaan. Geen idee wat te verwachten zijn wij waarschijnlijk in een van de kleinste bioscoopzalen ooit gaan zitten. Slechts 16 stoelen groot en een scherm ter grootte van een gemiddeld raam in een rijtjeshuis. Samen met 1 andere vrouw hebben we een hele intense film gekeken. Nu wil ik ook het boek lezen maar die gaat op het lange lijstje van boeken die ik nog moet lezen. https://www.academycinemas.co.nz/movie/vita--virginia. Waarschijnlijk ga ik hem nogmaals zien met ondertiteling want ik kon helaas niet alles helemaal volgen. Maar heel aangrijpend. Ik moet vaker naar arthouse films- The peanut butter falcon werd in de reclame getoond en klinkt heel goed. Dus om te onthouden voor mijn volgende vrije uur.
Nu is het bijna 10 uur en tijd om langzaam te gaan slapen. Komende week 2 dagen werken en hopelijk kan de familie woensdag op vakantie. Maar Teun komt vrijdag en daar kijk ik nu al naar uit. Zaterdagochtend start onze vakantie en kunnen we even twee weken ontsnappen aan alle hectiek van het leven. Gelukkig hebben de lieve mensen van de Airbnb ons aangeboden om nieuwjaar bij ze te vieren dus die plannen zijn nu ook gemaakt. Dit waren tot dan de enige dagen die nog niet gevuld waren omdat zoveel accomodaties al besproken waren of te duur. Hoewel het dus jammer is dat Ilona en ik niet zijn gegaan was dit een perfecte oplossing.
Vandaag over 1 maand stap ik op het vliegtuig en ik kan mij nu al niet voorstellen hoe snel de komende weken zullen gaan als de afgelopen tijd zo voorbij is gevolgen.
Bedankt voor het lezen.
Dikke kus,
Laura
