1 maand in Nieuw-Zeeland

Hallo!

Zoals de titel al verklapt ben ik 1 maand in Nieuw-Zeeland. En zoals jullie ook hebben kunnen lezen is het een hele bewogen maand geweest. Veel tranen maar tussendoor ook veel plezier gehad. Ik heb nieuwe mensen leren kennen en de band met de moeder hersteld. Overigens heb ik voor dat laatste weinig zelf hoeven doen aangezien zij haar excuses heeft gemaakt. Ik ben in mijn beleving gewoon mijzelf geweest en heb mij professioneel opgesteld tijdens de hele situatie. Maar daar kunnen de meningen over verdeeld zijn . In ieder geval, de sfeer is nog altijd goed en wij lachen nog altijd met elkaar. Het is in sommige situaties nog even zoeken naar de juiste balans maar omdat de jongens zo onvoorspelbaar zijn is het lastig om elke situatie goed in te schatten. De jongens zien mij nog altijd graag en we doen leuke dingen met elkaar. Beetje racen op de crossbaan en rennen in het park. Met Lily gaat ook alles goed, wij wennen steeds meer aan elkaar en aan het feit dat ze het soms nou eenmaal met mij met doen. Ook Sally ziet dat Lily aan mijn aanwezigheid gewend is want ze zei zelf dat ze lacht als ze mij ziet. Leuk, leuk, leuk.

Deze maand heb ik ook al het mooie land mogen zien met enkele tripjes in de omgeving. Deze waren te lezen in mijn vorige verhaaltjes.

Afgelopen week heb ik naast de dagelijkse werkzaamheden mijzelf lekker bezig gehouden. Op maandagavond ben ik naar de gratis yoga in het buurthuis geweest. Nederlanders houden van gratis en yoga was al zo lang geleden dat het proberen waard was. Het was een afgeladen zaal met niet gelogen 30+ mensen en op commando gingen we van downward dog, naar warrior 1 en 2. Even een lunge, nog wat rollen en het uur was zo voorbij. Op dinsdag ben ik naar de bioscoop geweest. Heerlijk alleen genieten van Downton Abbey. Het leven van de familie Crawley heb ik van begin tot eind gevolgd op Netflix dus de film moest ik hoe dan ook zien. Op dinsdag is de bioscoop goedkoper dan andere dagen van de week dus een mooie invulling van de ochtend. Samen met 2 oudere dames waren wij de enige die de film keken. Heerlijk rustig en ideaal om even af te schakelen. Aan het einde heb ik even met de dames gekletst en ze waren vol verbazing een jonge meid in de bioscoop te zien hahaha.

Toen ik thuis kwam van de bioscoop stond er een grote witte doos voor mijn slaapkamer. Teun en ik zijn 2 jaar samen en hij had heel lief een pakje laten bezorgen. Uit de doos kwam een rode ballon gevlogen en dat is alles wat ik niet verwacht had. Zelf heb ik alleen een kaart verstuurd maar als Teun komt (wat de planning is) zal ik het goedmaken

Woensdag en donderdag was wederom homeday voor de jongens en hebben wij rondom het huis gespeeld. Wij hebben de vingerverf geprobeerd maar het is nog verre van een Picasso. Samen met Sam ben ik naar de crossbaan geweest waar de 'grote' jongens plaats hebben gemaakt om ons ook even te laten gaan. Op deze momenten begrijp ik ook waarom een hulp zo welkom is. De jongens hebben hele andere interesses en op deze manier kunnen ze beide doen wat ze leuk vinden. Ook is de thuislerares geweest die eens per maand activiteiten doet met de jongens. Helaas waren ze niet geïnteresseerd en hebben we de interesses van de jongens gevolgd en met hen gespeeld. Donderdagavond heb ik een uurtje opgepast zodat Sally en Julian een ijsje konden eten. Lily had hier weinig zin in en zodra de deur werd dichtgedaan begon ze nonstop te huilen. Uiteraard- toen de ouders thuiskwamen omdat ik ze had gebeld viel ze vredig in slaap.

Vrijdag heb ik weinig gedaan en ben ik naar de Europese winkel geweest om een nieuw doosje drop te halen. Uiteindelijk werd het een bonnetje met Bastonge, Schoolkrijtjes, Napoleon en pannenkoekenmix.

Zaterdag was een van de beste dagen in mijn leven! Een High School Musical marathon in de bioscoop. 6u lang alle 3 de films achterelkaar op groot scherm. 6u lang heb ik genoten met een lach van oor tot oor. Een afgeladen zaal vol met merendeel volwassenen die allemaal begonnen te gillen als Zac Efron zijn shirt uitdeed en het moment waarop Gabriella en Troy eindelijk zoende werd met applaus en gejuich gevierd. Een sing-a-long tijdens bijna alle nummers maakte de middag compleet. Nooit geweten dat ik hier zo gelukkig van kon worden maar de tienerjaren werden herleefd. De filmmarathon werd gevonden omdat Sally mij op de website Concrete Playground heeft gewezen. Hier staan activiteiten uit de omgeving op die voor een vriendschappelijk prijsje kunnen worden geboekt. Voor $25 naar 3 films is inderdaad geen geld. De andere meiden en ik hebben genoten en samen met een paar andere hebben wij een pizza gedeeld om de dag af te ronden.

Op zondag ben ik met 3 andere meiden naar Whangaparaoa gereden en hebben wij het Shakespear park bezocht. Het meisje dat eerst zou rijden heeft zich helaas moeten afmelden waardoor ik de nieuwe chauffeur werd. Nu hebben jullie kunnen lezen dat Sally vindt dat ik absoluut niet kan rijden maar deze reis ging goed. Beetje onwennig maar in een veel kleinere auto en onder relaxte omstandigheden gingen we goed. De eventuele boetes worden binnen 7 dagen opgestuurd maar dat zal wel meevallen. De snelheidsmeter week nogal af want hij gaf 60 aan maar het bord zei 48. Dus geen idee hoeveel mensen ik geïrriteerd heb maar jammer dan. Na een mooie wandeling door zowel een dichtbegroeid bos als weilanden met schapen en koeien reden we naar huis om bij een Mexicaans restaurant ons avondeten te nuttigen. Tijdens de wandeling hebben we nog gesproken met een oudere man die enthousiast vertelde over de natuur in Nieuw-Zeeland. Hij vertelde over vrijwilligersprojecten en ander mogelijkheden om nuttig te zijn voor de gemeenschap en de natuur. Vol passie en met zoveel energie dat je bijna zin krijgt om daadwerkelijk vrijwilligerswerk te doen.

Alle foto's zijn aan het fotoalbum toegevoegd.

Nu is het maandagochtend en heb ik mijn sportkleren aan om zo even te gaan rennen. Mijn eerste rondje dus ben benieuwd.

Bedankt voor het lezen

Liefs, Laura

Eindelijk goed nieuws! Een lang verhaal.

Hallo!

Zoals de titel al verklapt eindelijk goed nieuws! De afgelopen weken waren een emotionele achtbaan en dat is eindelijk veranderd.
Vorige week maandag was de sfeer in huis nog een beetje grimmig en hadden jullie op zondag kunnen lezen dat ik contact had gezocht met Dream Au pair en Travel Active. Ik starte de week met het idee dat ik ieder moment mijn koffers kon pakken en dat het over zou zijn. In gedachte had ik toen mijn koffers voor mijzelf al gepakt en stonden ze al bij de deur, klaar om te vertrekken.

Maar niets is minder waar. Ik heb enkele van jullie al gesproken deze week en vol verbazing verteld over wat er is gebeurd.

Eerst even de week. Op maandag vertelde de moeder dat ze mij 1 maand gaf om een band met de jongens te bouwen. Ze was daarbij ook heel duidelijk dat week 3 nu was begonnen en dat het dus echt moest komen. Dus ik had van alles bedacht voor de vrije dagen zoals bijvoorbeeld het bakken van speculaas en vingerverven. Deze week moest ik mijzelf dus gaan bewijzen. Op dinsdag ben ik door weer en wind gegaan om bij de lokale specialiteitenwinkel voor Europese producten speculaaskruiden te halen. Want zonder kruiden geen koekjes. Oma had mij eerder al een recept gestuurd dus alle ingrediënten waren in huis. De winkel heeft naast kruiden ook koek, snoep en drank dus zeker iets waar ik nog eens naar terug ga. Naast de kruiden is er ook een pak Zoethoudertjes aan mijn vingers blijven plakken dus met dropjes en al ging ik terug naar huis. Bij thuiskomst zag ik de moeder en vertelde ik dat ik het laatste potje speculaaskruiden heb weten te bemachtigen. Ik drong in deze het gesprek met haar gewoon op. Want als ik hier mag wonen mag ik ook gezien en gehoord worden. Daarnaast bood ik haar een dropje aan en was ze bijzonder enthousiast over hoe lekker het was. Ik weet niet of dit de ijsbreker is geweest maar vanaf hier werd ze steeds vriendelijker. Ze vroeg hoeveel de kruiden heeft gekost maar voor het gemak heb ik deze cadeau gedaan. Zij betalen mij ruim dus daar ga ik niet failliet op.

's avonds ben ik met een groepje andere au pairs naar de bioscoop geweest. Het was leuk om even niet thuis te zijn maar de film was niet voor mij. We zijn bij Good Boys geweest en het gaat over 3 brugpiepers die binnen 24u meer kattenkwaad uithalen dan een gemiddeld mens in 40 jaar doet. Maar het was leuk om andere au pairs te zien en even kennis te maken. De film was een bewuste keuzen want mocht ik niemand leuk vinden dan maakt het niet uit aangezien je niet mag praten in een bioscoop.

Op woensdag zijn de jongens en ik de koekjes gaan bakken en dit ging erg goed. Ze luisterde en waren dol enthousiast dat ze konden helpen. Het regende de hele ochtend dus dit was een mooie binnen activiteit. Het deeg moest even rusten dus ondertussen konden wij ook weer iets anders doen. De moeder heeft de hele ochtend een stapje teruggedaan en 's middags zijn de jongens en ik samen naar het park geweest. Allemaal ongekend en heel onwennig ook. Geen controle en totale vrijheid. Woensdag vloog voorbij en het was donderdag. Donderdag is ook een thuisdag en de jongens en ik hebben geprobeerd om snel naar het park te gaan. Hierbij ben ik van alles vergeten zoals bijvoorbeeld water, zakdoekjes en iets lekkers. Gelukkig had ik wel regenlaarzen en jasjes want met het onvoorspelbare weer hier in Nieuw-Zeeland kun je helemaal niets. Ook donderdag ging zo voorbij en ik ben tevreden in slaap gevallen.

Woensdag ben ik eerlijk gezegd wel met buikpijn opgestaan omdat ik hoopte dat alles goed zou gaan!

Maar vrijdag kwam de klapper. Het was net na 9u en de moeder had de jongens naar de opvang gebracht. Autorijden mag ik nog altijd niet... maar daar heeft ze een oplossing voor verzonnen. Vrijdag begon met een verontschuldiging vanuit haar kant. Ze gaf toe dat ze lelijk heeft gedaan en dat ze onrealistische standaarden heeft gezet. Letterlijke woorden waren - I'm a bitch and I know it. But it is just so hard for me because I have this high standards and even Julian and mom do not always meet them, so how can I expect you would. I had a rough time after Lily was born and now it is time to change. Ik viel bijna om van verbazing maar bleef rustig luisteren naar wat ze had verzonnen en bedacht. Ik blijf in de ochtend met Lily terwijl de moeder met de jongens iets gaat doen of ze naar school brengt. Mijn rol verplaatst dus van de jongens naar de baby. Hier zit een emotionele geschiedenis achter die ik hier niet ga opschrijven, maar het was echt ontroerend en alles is nu helder. Er zitten behoorlijk wat persoonlijke problemen in de weg binnen dit gezin. Na deze openstelling vroeg ze of ik meeging naar de bibliotheek en toonde ze een oprechte interesse in mij. Ik stond nog altijd met mijn oren te klapperen en stom van verbazing maar deze nieuw kant van haar bevalt mij wel.

In het weekend ben ik samen met Steffie en Ilona twee dagen naar Waiheke eiland geweest (fotoalbum). Eerst zou ik samen met Steffie en Franzi gaan om haar verjaardag te vieren maar de plannen zijn gewijzigd. Waiheke is een prachtig eiland met wonderschone natuur en uitzichten. Volgens mij heb ik wel 1000x gezegd hoe mooi het is en ik was net een kind in de snoepwinkel. Dit is precies de reden waarom ik voor Nieuw-Zeeland gekozen heb. Maar het meest bijzonder waren de dolfijnen. Op een paar meter van het strand zwom een drietal dolfijnen die rustig voor de kust bleven. Dit was geloof ik de eerste keer dat ik dolfijnen in het wild heb gezien en het was echt bijzonder. Op zondag hebben wij een 3,5 uur durende wandeltocht gemaakt die vooral in de hoogte ging. Berg op en berg af hebben wij een deel van de kust bewandeld. Halverwege was een stuk afgezet maar toen andere doorliepen zijn wij (heel stout) ook gevolgd. Dit was geen verkeerde keuze want het uitzicht was onbetaalbaar. Na even in het gras te hebben gezeten zijn wij onze tocht weer vervolgd. Bij aankomst op het ferry platform stond de boot net klaar dus zijn we opgestapt om in Auckland de avond te besluiten met een hamburg van Burgerfuel. Om ong. 7u was ik terug thuis waar ik uitvond dat de klok was verzet en er nu een 11u tijdverschil met Nederland is. Het was mij opgevallen dat de klok in de bus verkeerd stond maar ik heb er verder totaal niet bij stilgestaan. Met de technologie van tegenwoordig gaat bij mij alles automatisch. Ik heb dit aan Sally gevraagd en ze moest stiekem wel even lachen. Ze vroeg hoe het was en of ik mij had vermaakt en dat doet met goed. Wij hoeven zeker geen beste vrienden te worden maar een normaal gesprek zou toch zeker moeten kunnen.

Vanmorgen was mijn eerste ochtend met het nieuwe rooster en bleef ik met Lily tot Sally thuis kwam. Dit ging prima en ik denk dat dit de juiste keuze is geweest. Zij kan nu opnieuw een sterke band met de jongens opbouwen en een beetje hupsen met een babytje kan ik ook.

Ik kijk uit naar een voorspoedige toekomst en ben benieuwd wat hij mij gaat brengen.
Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes en steun de afgelopen weken

Laura

Week 2

Hallo!

Tot zover is het nog een wekelijkse blog.

Allereerst wil ik iedereen die vorige week op welke manier dan ook op mijn blog heeft gereageerd bedanken
Het doet me goed en heeft mij gemotiveerd om de afgelopen week positief in te stappen. Ik wilde het niet schrijven om zielig te doen maar om te laten zien dat dingen soms anders lopen dan dat je van te voren had gehoopt. Iedereen wil een leuk gezin waarmee een goede band kan worden opgebouwd en waarbij je welkom wordt ontvangen. Toch is dit niet altijd het geval en daar mag je best eerlijk over zijn. Emoties zijn menselijk en daarom vind ik het zo lief hoe jullie gereageerd hebben.

De normale familieomstandigheden zijn teruggekeerd met het vertrek van oma Linda en de komst van de vader.

Helaas was deze week ook niet helemaal zonder slag of stoot. Na contact met Dream au pair, Travel Active en lieve mensen om mij heen heb ik nogmaals geprobeerd om een gesprek te voeren met de moeder. Om het zacht uit te drukken is dat bijna onmogelijk en hield het dus snel op. Gelukkig is de vader thuis van zijn reis en vanmorgen is het mij opgevallen dat het gedrag van de moeder 180 graden is gedraaid. Er stond muziek aan en ze zong enthousiast mee. Ik twijfel daarom nog of ik ga vertellen hoe naar ik mij de afgelopen weken heb gevoeld of dat ik het maar gewoon laat en vooruit ga kijken naar een positieve toekomst.

Afgelopen week heeft de moeder zéér duidelijk gemaakt hoe ze over bepaalde dingen denkt en daardoor ben ik ook gaan nadenken. Vooral het autorijden was haar grootste struikelpunt en iets waar ze niet overheen kan komen. Vandaag heb ik een rondje met de vader gereden en hij zei dat ik weet hoe je een auto moet besturen maar dat het gewoon een beetje onwennig is. Ik heb hierop mijn excuses aangeboden door te zeggen dat op het moment dat ik zei dat ik zelfverzekerd kan autorijden ik de rustige wegen van Horst en omgeving in gedachte had. Niet de wegen van een stad die ik niet ken. De moeder heeft nog altijd haar bedenkingen en morgen gaat ze mee naar de kinderdagopvang. Fingers crossed dat ik geluk heb en het verkeer me mee zit Ik houd dus de hoop dat ik gewoon bij het gezin kan blijven maar eerlijk? Ik heb de afgelopen dagen vaak gedacht dat, hoe perfect alles op papier leek de praktijk gewoon geen match blijkt te zijn. Ik heb dus serieus getwijfeld of ik niet opzoek moet gaan naar een ander gezin. Ik ben te moe om nog te proberen en ik ga er ook niet meer aan trekken. Ik wil mij volwassen opstellen er het het beste van maken maar als het niet is dan is het niet, daar heb ik mij bij neergelegd. Oma Linda heeft al heel lief aangeboden dat ik eventueel bij haar andere dochter zou kunnen werken. Maar zover komt het dus hopelijk niet en kunnen we samen een oplossing bedenken. Ik vind de kinderen werkelijk te leuk en de band is echt aan het ontstaan daarom zou ik het vreselijk vinden als ik de jongens moet achterlaten.

Verder heb ik afgelopen week geen bijzonder spannende dingen gedaan. Ik ben gaan wandelen met oma Linda, heb gegeten en koffie gedronken met Franzi (het Duitse meisje uit de buurt), Koffie gedronken met Zoë (een collega van het Meerdal die hier ook toevallig is), gebeld met Ivet die elders in NZ woont en GEZWOMMEN! In het centrum van Auckland is een zwembad dat ik vandaag ben gaan uitproberen en hij bevalt uitstekend. Helaas geen 2km maar, na een goede 1,5 km en een heerlijk kwartiertje in het bubbelbad ben ik voldaan naar huis gekeerd. Mijn hoofd leeg van alle spanningen en klaar voor een nieuwe week vol verrassingen. Verder ben ik nog naar het ART museum geweest en heb ik mijn dag volgemaakt in de winkelstraat. Alleen gekeken en niets gekocht #trots . Zaterdag is afgesloten met de meest teleurstellende lasagna ooit maar gelukkig was hij niet duur. De lasagna werd opgewarmd in een magnetron. Dan mag je toch geen restaurant heten of wel?!?!

Komende week ga ik op dinsdag naar de bioscoop met een groepje andere au pairs, een uitje dat vanuit Dream au pair is geregeld. Dream au pair organiseert regelmatig uitjes waarvoor je jezelf vrijblijvend kunt aanmelden. Voor komend weekend staat een dagje Waiheke op de planning om de verjaardag van Franzi te vieren. Het is de bedoeling om een wijntour te doen maar die plannen zijn nog vaag. Eigenlijk stond Waiheke voor dit weekend op de planning maar door misverstanden in de groep waarmee ik zou gaan is dat afgeblazen. Beter ook anders had ik geen rondje kunnen rijden.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende!
Aan het fotoalbum zijn enkele foto's van deze week toegevoegd.

Dikke kus

Week 1: Lang verhaal, 3 alinea's dus ga rustig zitten.

Hallo!

De eerste week is alwaar voorbij Een week vol emoties en nieuwe indrukken.

Sommige die ik toevallig heb gesproken heb ik al verteld dat de afgelopen week een achtbaan aan emoties was.
(Mocht je meer zin hebben in een leuk verhaal? begin dan bij de tweede alinea )

Alinea 1: Lang verhaal kort- De afgelopen week heb ik een behoorlijk gevoel van heimwee (denk ik) gehad. Mijn emoties waren overal en nergens en de tranen hebben rijkelijk gevloeid. Gelukkig hebben pap, mam, Teun, oma Linda en vrienden een luisterend oor geboden en kon ik bij hen uithuilen. De reden van de tranen is een gecompliceerd verhaal maar ik voelde mij vooral een beetje te veel binnen de hectiek van de familie. Kleine samenvatting: vader is sinds 1 september op zakenreis en als extra handje is oma Linda in huis. Dit betekent dat er drie volwassenen zijn waarvan 1 de oma is en de ander een vreemd gezicht. Ze trekken veel naar de moeder en zijn vooral erg vragend naar haar aandacht. De tweeling is erg aan het rebelleren en testen en gaat regelmatig over de lijn. Daarbij is er nog een baby die de aandacht wil en als ze alle drie gelijk schreeuwen is de hel los. Omdat ik mij geen raad weet met de situatie en ik niet de handvaten kreeg om aan de slag te gaan was het erg lastig om de eerste dagen mijn draai te vinden. Daarbij is de moeder gewond geraakt aan haar oog en precies op dat moment waren de kinderen in de aller slechtste staat van zijn. Oma en ik waren radeloos en hebben onze macht volledig uit handen gegeven. De warme klik die ik tijdens de Skype gesprekken en emails voelde zijn in ieder geval nergens aanwezig geweest. Ik kan het ze niet kwalijk nemen en de situatie is ongewoon maar het is naar om te denken dat je in de weg loopt in plaats van een hulp bent. Uiteindelijk ben ik in huis om werkzaamheden te verlichten en niet om meer werk te kosten. Maar, de tijd zal het leren en na volgende week is de situatie weer als normaal. Vader is thuis en oma is weg. De moeder is een stay-at-home mom en heeft na de geboorte van Lily een jaar onbetaald verlof opgenomen. Dat is in Nieuw-Zeeland heel gewoon, wel heeft ze gezegd dat ze weer langzaam parttime wil gaan werken. Op dagen dat de jongens niet naar de dagopvang gaan neem ik ze mee zodat de moeder bij de baby kan blijven. Klink als een prima plan maar met oma in huis nog niet uitvoerbaar. Ik geef het dus nog even de tijd.

Alinea 2:Daarnaast heb ik ook leuke dingen gedaan afgelopen dagen!
Ik heb met Steffie, een Nederlands meisje, op vrijdag afgesproken voor koffie. De reis hierna toe was een hele tocht omdat de bussen niet aangeven bij welke halte je bent. Dit betekent dat als je niet oplet je voorbij de halte bent, dit heeft geresulteerd in 10 minuten teruglopen naar de plek waar bij hadden afgesproken. Op de terugweg ben ik aan de verkeerde kant van de weg in de bus gestapt waardoor ik van de eindbestemming wegreed... Gelukkig kwam ik daar na 3 haltes achter en stond ik niet in niemandsland. Al met al was de busreis een hele ervaring.
Met Steffie klikte het goed genoeg om er op zaterdag meteen een dagtochtje naar Rangitoto achteraan te plakken. Rangitoto is een vulkaan voor de kust van Auckland en op 20 minuten varen met de ferry (zie plattegrond). Ik ben niet zeeziek geworden maar dat scheelde weinig De vulkaan is een prachtig wandel- en natuurgebied waar je uiteindelijk aan de top uitzicht hebt over de begroeide krater en 360 graden uitzicht over Auckland en omgeving. Op weg naar boven loop je langs lavagesteente en over ongelijke en soms gladde paden. Het heeft dus ook een paar keer weinig gescheeld of een van ons was gestruikeld of uitgegleden. Na een hele dag samen hebben Steffie en ik besloten dat we elkaar best nog eens willen zien en daarmee is de eerste stap in een vriendschap gezet. De foto's van Rangitoto staan in het fotoalbum!

Vanmorgen heb ik met Franzi afgesproken voor koffie en daarna de dag samen doorgebracht. Franzi is een Duitse au pair die hier aan haar tweede jaar bij het gezin is begonnen, haar nummer heb ik van de vorige au pair gekregen omdat ze dacht dat het vast wel zou klikken. Ook zij heeft een moeilijke start gekend en kan zich daarom helemaal vinden in mijn verhaal. Na een koffie en ontbijt zijn we gaan wandelen en een paar uur later voor lunch gaan zitten. Uiteindelijk heb ik besloten om te gaan avondeten met het gastgezin om toch een soort 'bonding time' te hebben. Franzi heeft mij een rondleiding door de buurt gegeven en laten zien waar bijvoorbeeld de bibliotheek en de binnenmarkt is. Ze heeft de club laten zien en aangezien ze over 2 weken jarig heeft ze mij bij deze alvast uitgenodigd. Ook met Franzi zie ik wel een vriendschap beginnen! Wij hebben in ieder geval voor komende week afgesproken om na het werk even te gaan wandelen of tussen de middag voor koffie af te spreken.

Ook heb ik de afgelopen dagen goed contact onderhouden met Ivet. helaas is Ivet niet in de buurt en is afspreken wat onhandig maar... we hebben gezegd dat we elkaar zeker komen opzoeken en weekendtrips worden al langzaam uitgestippeld.

Alinea 3:
Wat mij verder is opgevallen de afgelopen week is dat het huis erg gehorig is en je geen geheimen kunt hebben tenzij je in gebarentaal spreekt. De ramen zijn van enkelglas en onder de voordeur zit een hele grote kier, daarbij is het huis ook niet geïsoleerd waardoor het erg koud kan zijn Gelukkig komt de zomer langzaam maar zeker en kan ik bijna mijn bedsokken wegdoen. Maar doordat het huis zo gehorig is ben ik iedere morgen tussen 6 en half 7 wakker want dit is het moment waarop de kinderen beginnen met schreeuwen. Zelf word ik pas om 8u in de keuken verwacht waardoor het mij wel een mooie kans biedt om even met het thuisfront te spreken. Daarbij zijn ook nog alle huizen van hout en worden ze niet door iedereen even netjes onderhouden. Dit maakt dat sommige huizen vervallen zijn (zie fotoalbum) en dat maakt het straatbeeld niet erg fraai.

Ook heb ik op dinsdag een poging gedaan om auto te rijden maar dat was een minder geslaagde actie. De wegen hier zijn erg druk en voorsorteren om rechts af te slaan gebeurt door op het verdrijvingsvlak te wachten. Je parkeert je auto een soort van midden op de weg waardoor je een 5-baansweg hebt gecreëerd. Heel ongewoon. Daarbij rijdt de familie een grote 4x4 automaat terwijl ik normaal in een geschakelde personenauto rijd. Resultaat- remmen met links en dat is een slecht idee! De heuvels maken het ook niet gemakkelijk en Sally is de slechtste bijrijder ooit. Ze heeft doodsangst uitgestraald en voorlopig stap ik niet meer in de auto. Ze heeft al aangegeven dat als Julian terug is hij met mij kan gaan oefenen buiten de spits. Ondanks dat ik in Engeland ook links heb gereden (uiteraard) is het al 4 jaar geleden en de plaats op de weg is opnieuw even wennen. Daarbij komt dat ik normaal geen drukke 4-baansweg oversteek en het stadsverkeer iets drukker is dan de gezellige straten van Horst en Newbury. Er zal vast een dag komen dat ze mij vertrouwen. In de vrije tijd ga ik sowieso met de bus omdat de auto alleen tijdens werkuren beschikbaar is.

Wie het hele verhaal heeft gelezen, bedankt! En natuurlijk ook als je het niet helemaal hebt gelezen vind ik het leuk dat je interesse hebt getoond Het komt dus zeker weten allemaal goed maar het heeft tijd nodig. Jullie hoeven mij daarom ook niet zielig te vinden maar omdat het ook een deel van de ervaring is wilde ik het ook met jullie delen.

Voor komend weekend staat er nog niets op de planning maar wie weet.
Tot de volgende. Kusje

Eerste dagen

Hallo!

Het is zondagmorgen 8 september en tijd voor een update!

Op dinsdagochtend ben ik samen met mijn ouders en Teun in alle vroegte naar Schiphol gereden om hier het vliegtuig naar de andere kant van de wereld te pakken. Op het vliegveld zijn wij opgewacht door Travel Active en toen Bente er was zijn wij langzaam gaan inchecken. Een laatste knuffel en kus en om iets na 11 vertrok het vliegtuig voor het eerste gedeelte van de reis- bestemming Singapore. Ik denk eerlijk dat ik nog nooit 12 uur achter elkaar heb gezeten en dat ik het leuk vond kan ik ook niet zeggen. Gelukkig had ik een stoel aan het gangpad en heeft Singapore airlines een prima service in zowel films als series dus die tijd ben ik wel doorgekomen. Ondertussen werden wij overladen met eten en drinken en kwam er aan niets tekort. Na een tussenstop van 3 uur waar Ivet is aangesloten voor het laatste stuk van de reis ging de reis verder- 9 uur naar Auckland. Eenmaal aangekomen was het lokale tijd woensdag 22:30, snel de shuttle naar het hotel en een goede nacht slapen.

Donderdag begon met een introductie van Dream Aupair, de Nieuw-Zeelandse variant van Travel Active. Er werd van alles verteld maar eerlijk, mijn concentratie was ver te zoeken Zo moe van een lange vlucht en al dat zitten dat ik niet in staat was om nog meer te zitten en te luisteren. Na een snel dutje was het tijd voor avondeten en de andere twee meiden en ik hebben in de avond allemaal voor onszelf een film gekeken op de kamer. Niemand was meer in staat om een leuk gesprek te voeren hahaha.

Vrijdag was er een EHBO-cursus en de hele klas is geslaagd (Feest). Een erg interessante cursus met een fijne instructrice. Ze kon het vlot brengen waardoor je niet de kans kreeg om in te dutten. Daarna nog 1 uur autotheorie en toen was rond 16:00 de oriëntatie afgelopen. Waar sommige bij het hotel werden opgehaald hadden andere nog een vlucht naar elders in het land. Voor mij gold dat ik naar het kantoor van Dream Aupair ben gebracht zodat het gastgezin mij hier kon ophalen. Na een half uur wachten stonden ze dan voor de deur. Heel spannend maar ook heel bijzonder om mensen te ontmoeten die je zo welkom in hun eigen huis laten. Het was Sally met Jack en Sam. Julian, de vader, is voor zaken in het buitenland en als extra handje is oma Linda hier. Zij was met de Lily de baby thuis gebleven. Vrijdagavond hebben we gezamenlijk gegeten en elkaar een beetje leren kennen. Het blijft toch ergens ongemakkelijk om iemands leven binnen te wandelen. De jongens nemen mij gelukkig heel goed op dus dat is top! Jack is nog wat afstandelijker maar dat komt vanzelf.

Zaterdag heb ik een wandeling door Auckland gemaakt en bedacht ik mij dat ik al dagen geen echte wandeling meer had gemaakt. Door de heuvels heb ik last van mijn schenen maar dat komt goed haha. Het is hier prachtig en ik kan niet wachten meer te zien. Een collega van het Meerdal is ook in Auckland en met haar heb ik zaterdagavond iets gedronken. Nu is het zondagochtend en de jongens kwamen mijn kamer binnen omdat ze wilde knuffelen. Ik denk dat het wel goed zit tussen ons! Zij zijn weg voor een koffie en ik heb zo een Skype. Wat de rest van deze zondag mij gaat brengen weet ik nog niet.

Dream Aupair heeft ook een website met activiteiten doorgestuurd waar ik eens even naar ga kijken. Wie weet staat er een weekendtrip in die mij wel bevalt.

Tot snel

Laatste controle

Hallo!

Welkom bij mijn eerste echte bericht.
Iedereen die zich heeft aangemeld voor de mailinglist bedankt! Het is leuk om te zien hoeveel mensen er geïnteresseerd zijn
Deze post is daarmee ook gelijk een controle of het allemaal werkt.

Vandaag ben ik bezig met het opnieuw ordenen van alle spullen. Afgelopen zaterdag heb ik mijn kleren verzameld en vakkundig vacuüm gezogen. Het is een wonder hoeveel ruimte je krijgt als alle lucht tussen je spullen uit is. Daarna ben ik de overige spullen gaan verzamelen en heb ik deze toegevoegd aan mijn koffer. Toen ik dacht alles te hebben pasten het niet meer Na een beetje herinrichten kon hij gelukkig weer dicht, al dan niet met een beetje geweld. 1 geluk, van de 30 kilo die ik mag meenemen heb ik er pas 23 dus mocht ik nog iets vinden dat per se mee moet kan er vast nog een gaatje gevonden worden. Verder vind ik dat ik voor mijn doen erg bescheiden ben gebleven en echt alleen het hoognodige heb gepakt. Van de 15 paar schoenen heb ik er slechts 4 ingepakt waarvan 1 paar hardloopschoenen en 1 paar wandelschoenen. Zelfs in het kader van praktisch zijn heb ik een windjack gekocht. Nu verwacht ik stiekem dat Teun bij de ANWB dezelfde gaat halen zodat wij, als hij op vakantie kan komen, als een passend geheeld over straat kunnen.

De afgelopen weken heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk vrienden en familie nog te zien en dat is bijzonder goed gelukt. Een zeer geslaagde en zonnige vriendinnendag in Arcen, een lunch bij het Boscafé, een drankje hier en daar en meerdere verjaardagen gaf mij de gelegenheid iedereen nog te zien en te spreken. Nu is het niet de eerste keer dat ik ga en gaat het afscheid nemen ook steeds makkelijker. Waarschijnlijk ook omdat na meerdere keren buitenland duidelijk is geworden dat de tijd echt snel kan gaan. 6 maanden zijn zo voorbij!

Morgen om 11:15 vertrekt het vliegtuig vanaf Schiphol. Dit betekent dat wij al vroeg vertrekken (papa raakt nu al in de stress, want je zult maar te laat zijn). Om 8:00 worden wij opgewacht door een collega van Travel Active die ons namens iedereen komt uitzwaaien. De daarop volgende uren naar Singapore zal ik samen zijn met Bente, Bente gaat net als ik als au pair werken. In Singapore komen wij nog en derde reisgenoot tegen en samen zullen wij de reis naar Auckland voortzetten. Op woensdagavond zullen wij dan uiteindelijk arriveren. Bij aankomst worden wij naar een hotel gebracht waar wij de eerste 2 dagen een oriëntatiecursus zullen volgen. Deze twee dagen bereiden ons volledig voor op de toekomstige werkzaamheden en het leven in Nieuw-Zeeland. Daarna zullen wij vanaf vrijdag naar het gezin gaan om hier vanaf maandag dan ook daadwerkelijk te starten.

Hoewel ik bijna zeker weet dat ik alles heb is het belangrijkste toch wel mijn paspoort en creditcard zolang ik deze maar heb is bijna alles te koop. Morgen nog even mijn tandenborstel en dan moet het voldoende zijn.

Nu moet ik nog even heel snel naar de winkel om een welkomstcadeau voor het gastgezin te kopen. Dit ben ik helemaal vergeten. Wel 10x aan gedacht maar het daadwerkelijk kopen is tot vandaag niet gelukt.

Mijn volgende post zal waarschijnlijk zijn als helemaal ben gesetteld in het huis van het gastgezin.

Tot dan
Laura

Welkom op mijn Reislog!

Hallo!!

3 september is eindelijk bijna daar

Wil je automatisch op de hoogte blijven van nieuwe ontwikkelingen? Meld je dan aan voor de mailinglijst door je e-mailadres achter te laten in de rechter kolom.

Onder het kopje profiel staat een korte introductie. Komende week ga ik de eerste post maken waarin ik vertel over de komende vlucht, het inpakken van mijn koffer en de laatste week/ weken in Nederland.

Liefs,
Laura