Bewogen weekend hahaha

Hallo allemaal,

Weer een week en weekend omgevlogen
De week was weer net als andere: yoga op maandag, koffie op dinsdag, Lily op woensdag en donderdagmorgen en vrijdag was anders dan normaal.

Ilona en ik hadden bedacht om dit weekend naar Cape Reigna te gaan. Het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland en de plek waar 2 oceanen elkaar ontmoeten. Op vrijdag na het werk kwam Ilona mij ophalen en zij we in de auto van haar gastvader naar het noorden vertrokken. Een weekendje weg was zeker wat ik kon gebruiken want Jack was ziek en de hele vrijdag zag er anders uit dan gepland. Maar dit was een voorboden voor wat nog ging komen.

Ilona en ik hadden een Airbnb besproken in Waipapa op 3 uur rijden van Auckland. Helaas na 1,5 uur besloot de auto niet meer te willen rijden en zijn we in Waipu gestrand. Omdat het al laat was was er weinig meer open en zijn we bij een Indisch restaurant uitgekomen. De eigenaar wilde ons wel helpen door even naar de auto te kijken maar hij gaf aan dat rijden niet meer verstandig zou zijn. Wij konden de auto laten staan en waren welkom in zijn staff house. De medewerker die met ons meeliep gaf al aan dat het wat smerig was en we niet te veel moesten verwachten maar wat we aantroffen ging mijn verwachting te boven. Het was zo smerig en vies dat we in onze kleren hebben geslapen en onze rugzak als kussen hebben gebruikt. 's Morgens werden we om 6:15 gebroken wakker van een bizarre nacht. Helaas ging de garage pas om 9u open en hebben we tot dan door de enige straat van Waipu gelopen. Desalniettemin was de zonsopgang prachtig en de moeite waard om voor op te staan. Om 7u hebben we een koffiebar 'overvallen' die eigenlijk pas om 8u openging maar die zo vriendelijk was voor ons al koffie te zetten. Om 9u waren we bij de garage maar die hadden pas om 10:30 plaats dus daarom zijn we nog maar een paar keer de straat op en neer gewandeld. uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en besloten dat we terug naar Auckland gingen. De dag was zo goed als voorbij en om 15:00 ging er een bus terug naar Auckland. We hebben besloten om hier een hostel te boeken en al nog ons weekend af te maken. The Silverfern had nog een kamer en zo hebben we hier op zaterdagmiddag ingecheckt.

We hebben onze zaterdag in Waipu doorgebracht met het bekijken van tweedehands winkels, antiek en koffie. Ook heb ik nog even met Teun gebeld want de familie heeft het jaarlijkse weekendje weg. Mijn aandeel in het weekend was het invullen van de top2000 lijst waar ik stiekem best lang over heb gedaan.

Zaterdagavond hebben we besloten om bij Nando's te eten en daarna naar Franklin street te gaan. Deze straat staat bekent om zijn kerstlampjes en versiering. Samen met vele andere mensen zijn we langs de verlichte huizen gelopen. Het was een bijzondere ervaring en zo hebben we kerst een beetje ingeluid. We hebben even een bezoekje gebracht aan de Noodle Night Market en hebben naar een bandje geluisterd dat aan het optreden was. Daarna zijn we gaan slapen en vanmorgen zijn we weer vroeg wakker geworden. We hebben ontbeten en zijn naar het ART museum geweest. Voor mij de 3e keer maar het blijft mooi. Er waren nieuwe werken en helaas waren er ook een paar verdwenen. Voordat we naar binnen gingen hebben we nog even door het Albert park gelopen en daarna hebben we geluncht. Omdat we de tas nog niet konden ophalen hebben we een extra rondje door de stad gelopen en werden we aangesproken door 2 mensen die ons naar het operagebouw brachten. Hier bleek een soort kerkdienst in kerstsfeer te starten. Het was een sing-a-long en er werd gebeden op een goede en gezegende kerst. Over hoop en liefhebben en over rust vinden in je hart in plaats van in je omgeving. Ook al ben je in rust wil het niet zeggen dat je van binnen rustig bent. Dit was erg treffend bij hoe ik mij de afgelopen tijd heb gevoeld. Hoewel ik mij terugtrok ik was altijd onrustig. Nu ik beslissingen heb gemaakt voel ik me rustig al ben ik in een drukke omgeving. Het is raar hoe je hoofd met je kan spelen.

Ilona en ik hebben de avond bij de pizzeria afgesloten waarna ik naar huis ben gelopen en om 7u weer thuis was.
Hoewel het weekend iets anders verlopen is dan gepland hebben wij ons goed vermaakt. We hadden veel gemeen om over te praten en terug in Nederland hebben we afgesproken om samen naar Bazart te gaan.

Het vreemde is dat komende week een van de laatste werkweken start en daarna komt Teun. Hoe snel de afgelopen weken zijn gegaan is ongelooflijk. Omdat we afgelopen weekend geen gebruik konden maken van de accommodatie hebben de eigenaren aangeboden om ons een ander moment te ontvangen. Omdat Ilona helaas niet kan gaan Teun en ik samen over nieuwjaar. Ik ben heel benieuwd.

Nog even en dan kunnen we elkaar weer in het echt zien. Mijn vlucht is geboekt voor 15 januari en 16 januari land ik in alle vroegte op Schiphol.

Tot dan!

Kusjes

Ik kom naar huis

Hallo allemaal,

Hier een huishoudelijke mededeling.

Het is namelijk zo dat ik afgelopen week veel heb nagedacht en tijdens het surfenweekend heb besloten dat mijn tijd in Nieuw-Zeeland voorbij is. Dit betekent dat ik in januari naar huis kom en mijn tijd tot maart niet ga afmaken.

Het gastgezin kan mij helaas niet de uren bieden waarvoor ik heb getekend en ik heb daarom de opties gekregen of om een ander gezin te zoeken of om naar huis te gaan. Als laatste optie zou ik ook ander werk kunnen zoeken en daarmee mijn tijd volmaken. Helaas heeft deze reis mij veel energie gekost en denk ik niet dat ik er beter van word als ik een ander gezin ga zoeken. Dit zou dan mijn thuis zijn voor 8 weken en dat is simpelweg de moeite niet.

De beslissing valt mij heel zwaar maar is ook een opluchting. De afgelopen maanden waren bijzonder leerzaam maar ook vermoeiend. Het vinden van mijn draai in het gastgezin heeft mij (zoals jullie hebben kunnen lezen) enige moeite gekost. Ik leefde van dag tot dag en telde uren tot het weekend. Dat ik nu kan uitkijken naar mijn eigen bed is een last van mijn schouders. Diep van binnen denk ik dat ik op dit moment heb gewacht en dat ik al een tijdje opzoek was naar een uitweg. Helaas voor mijzelf ben ik te koppig en te trots om zelf te stoppen maar nu ik mag stoppen is het een opluchting.

Een telefoontje met thuis en een goed gesprek met pap en mam hebben mij doen beseffen dat de koek op is en ik mijn avontuur op een positieve noot moet afsluiten. Ik kijk terug op prachtige reisjes, nieuwe vriendschappen en een leerzaam proces. Het werken met een tweeling is mij zwaarder gevallen dan gedacht en de zorg voor een baby was nieuw voor mij. Al met al heb ik de hele situatie bijzonder onderschat en daar kan ik ook weer van leren. Ik wist niet dat ik nog tranen over zou hebben maar de afgelopen week hebben er weer veel gevloeid. Tranen van opluchting, woede, angst maar vooral blijdschap. Alles valt nu op z'n plaats.

Dit weekend bestond daarom uit het afscheid nemen van enkele vrienden in Nieuw-Zeeland. Franzi is met haar gastgezin naar Zwitserland en komt helaas pas terug als ik weg ben. Gister zijn we samen met Amilie naar de paardenrace geweest maar deze dag eindigde anders dan verwacht. Wij hebben bij mij verzameld om ons klaar te maken voor de middag. Ik ben alleen thuis dit weekend en dat kwam perfect uit. We hebben ons opgetut en wijn gedronken, een Uber gepakt en naar de race gegaan. Hier raakte wij al snel in gesprek met een groep jongens waarvan een bijzonder geïnteresseerd was in Franzi. Helaas kon deze ontluikende romance geen vervolg krijgen want Amilie reageerde slecht op de alcohol en is meegenomen naar het ziekenhuis. Hier kreeg ze een infuus en hebben Franzi en ik door de gangen gedwaald tot ze weer bij kennis kwam. 2 uur ronddolen duurt best lang maar we kunnen iemand niet laten vallen. Het was een hele bijzondere ervaring om iemand zo te zien. Gillen schreeuwen en tegenstribbelen. Vanmorgen heeft Amilie ons getrakteerd op een lunch bij Ozone als bedankje voor onze goede zorgen. Dit was tevens ook de laatste keer dat Franzi en ik samen bij Ozone konden zijn. Heel verdrietig maar we weten allebei dat het geen afscheid was. Eenmaal thuis zien we elkaar vast en zeker nog. Het geluk is wel dat ik nu minder geld zal uitgeven aan lunch.

Vandaag ben ik ook met Steffie op pad geweest en zijn we naar de Arcade hal in Newmarket gegaan. Een in circus uitgevoerde speelhal met verschillende spellen. Je kocht een kaart waarmee je het spel kunt activeren. De spellen kosten allemaal rond de $2 en je moet veel doen om te winnen. Beide hebben we onze kaart met $20 opgewaardeerd en fanatiek gaan spelen. Toen het geld op was had ik 151 punten. Dit was genoeg om een KitKat te kopen hahahaha. Dit was ook de reden om de punten samen te leggen en Steffie heeft iets leuks uitgezocht voor haar kinderen. Dit is meer waard dan een $20 snoepje al is $40 voor een spelletje ook veel geld hahaha. Daarna hebben we knak gegeten bij een Bavarian. Een broodje knak met zuurkool en frietjes. Erg lekker maar ook erg vullend. Helaas zal dit waarschijnlijk ook de laatste keer zijn dan Steffie en ik elkaar in NZ treffen. Maar dat hangt een beetje van mijn vlucht af. De vlucht staat in de boeking voor 11/12 januari maar het ligt aan de prijs wanneer ik daadwerkelijk vlieg. Sally is gelukkig flexibel en vindt het belangrijker dat ik goedkoper vlieg dan hier blijf om hen te helpen. Ik weet nog niet precies hoe ik dit kan opvatten...

Afgelopen week heb ik samen met Kelli Thanksgiving gevierd en zijn we gaan eten bij een Amerikaans restaurant. Hier serveerden ze een traditioneel bord met kalkoen, puree en groente. Helaas was het niet helemaal naar Kelli's wens maar niet geklaagd. Om de avond af te maken heb ik per ongelijk een glas wijn over haar heen gegooid. Ik tikte het aan en het sprong in 1000 stukjes. Voor even was in in stil maar gelukkig konden we er later om lachen. Kelli's gastmoeder heeft voor het etentje betaald omdat ze graag wil dat Kelli zich ook hier thuis voelt. Ik voel me gevleid dat ik ben meegevraagd.

De komende 2 weken zullen waarschijnlijk voorbij vliegen en dan kom Teun op 20 december om de vakantie te vieren. 2 januari gaat hij weer naar huis en dan heb ik nog een paar dagen om alles hier af te ronden en netjes achter te laten.

Heel dubbel, heel vreemd en alles gaat nu in een stroomversnelling. Ik had nog veel gepland maar ik kan beginnen met sparen en hopelijk snel terugkeren. Het enige dat ik echt, echt, echt heel jammer vind is dat Eva en Steffie de vakantie hebben geboekt en ik niet met hen op reis kan gaan. Gelukkig reageerde ze heel positief en snappen ze mijn keuze. Ik heb voor het eerst echt naar mijzelf geluisterd en voor mijzelf gekozen. Ik weet natuurlijk niet hoe het zou kunnen lopen maar daar om ik ook niet meer achter. Ik ga opzoek naar een baan en heb de eerste sollicitatie al verstuurd. Als er tips zijn dan mag je mij altijd benaderen ;)

Ik zie jullie dus allemaal sneller dan verwacht maar voorlopig ga ik nog genieten van al het moois dat het land te bieden heeft.

Dikke kus,

Laura

Surfen

Hallo Allemaal,

Afgelopen weekend ben ik spontaan een weekend gaan surfen met Franzi en een paar andere meiden. Franzi zou eigenlijk alleen met Amilie gaan maar dit liep uiteindelijk toch allemaal anders.

De reden dat dit verhaal niet eerder online is gekomen is omdat de foto's van het weekend vandaag pas online zijn geplaatst en beeldmateriaal leuk is ter ondersteuning.

De surfles werd verzorgd door Green Wave in Raglan en dit is tevens ook het plaatsje waar wij verbleven. Ik sliep samen met Franzi in een Airbnb en de ander 3 meiden hadden een slaapplek om de hoek. De Airbnb lag prachtig op een heuvel met een uitzicht over een kleine haven. Helaas ben ik zo dom geweest om hier geen foto van te maken. Wel heb ik het aan pap en mam laten zien omdat we op zondagochtend even hebben gebeld. Op zaterdag zijn we in alle vroegte vertrokken om eerst bij een waterval te stoppen en vervolgens door te rijden naar de eindbestemming. De waterval bestond uit een tocht van 261 traptreden en bracht je zo naar het meertje van de waterval. Omgeven door prachtig groen waande wij ons even in de jungle. Omdat we een beetje vroeg in Raglan waren hebben we besloten om te picknicken aan een strandje. Amilie was hier al eerder geweest en was onze gids voor het weekend. Net na de middag verzamelde onze groep surfers zich op een parkeerplaats waar uit een kleine vrachtwagen de surfplanken en wetsuits werden gehaald. De wetsuits werden in een geknutselde kleedkamer aangetrokken en zo vertrokken we met surfplank en al naar het strand. Na een korte introductie en droogtraining waren we voorbereid genoeg om in het water onze kunsten te vertonen. Na 2 minuten had ik mijn eerste hap zeewater al binnen en tot zover snap ik niet dat ik na de middag niet ziek was van al het water. De groep werd begeleid door 3 instructeurs die je de eerste paar keer hielpen door je een zetje te geven. Helaas was dit zetje soms net iets te veel waardoor je gelanceerd werd en zo in het water viel. Na 3 uur was ik gesloopt maar kon terugkijken op een geslaagde eerste poging. In de avond hebben we afhaalpizza gegeten bij zonsondergang. Een perfecte afsluiter van de zaterdag.

Op zondag was ik nog altijd fysiek gesloopt waardoor ik eigenlijk helemaal geen zin had om nogmaals 3 uur te surfen. Gelukkig hebben de andere meiden mij kunnen overhalen en ben ik wederom in mijn wetsuit gekropen. Na nog een paar keer stevig vallen is het mij uiteindelijk gelukt om zelfstandig en zonder hulp van enige instructeur op de plank te blijven staan. Toen ik dit had gedaan was het een waar euforisch moment en iets waar ik erg trots op ben. Hoewel ik in de ochtend met zoveel tegenzin dat water in ben gelopen kwam ik er als een tevreden mens uit. Mijn ogen waren ondertussen gewend aan al het zout en ik heb geleerd om mijn mond onderwater dicht te houden. Daarnaast is het water een perfecte plek om je gedachten even op nul te zetten en te denken aan leuke dingen. Daarnaast was ik vooral zoveel bezig met het willen staan op die plank dat ik helemaal geen tijd heb gehad om aan eventuele stomme dingen te denken. De instructeurs hadden een wedstrijd bedacht voor de beste val van de plank en gelukkig heb ik deze niet gewonnen. Hoewel ik een paar mooie duiken in het water heb gemaakt waren er dus mensen die 'mooier' vielen dan ik. Dat is ook een compliment. Het enige jammere is dat ik 's avonds mijn haar moest wachten want al dat zout zorgde voor een echte beachlook en die beviel mij wel.

In de namiddag hebben we onze dag bij de visafslag afgesloten. Een heerlijke fish and chips was een perfecte afronding van dit weekend. Onze host had verteld dat de visafslag de place tot be is voor de beste vis van Raglan en omgeving. De vis komt rechtstreek uit de zee en is alleen op aanbod beschikbaar. Dus hebben ze iets niet gevangen dan kun je het ook niet krijgen. Dit deed mij denken aan de zoektocht naar oesters die ik ooit samen met Jeamie had. De visafslag in Scheveningen had een slechte vangst en daarom geen oesters voor ons. Gelukkig was dat deze keer niet het geval en had ik een lekker bord met fish and chips en on the side inktvisringen.

Maandag ben ik met zoveel spierpijn wakker geworden dat ik dacht dat ik mijn armen nooit meer normaal zou kunnen optillen. Gelukkig is dat allemaal goedgekomen.

Verder was vorige week een week met niet al te veel verrassingen. Ik heb wederom veel geld aan koffie uitgegeven en durf al bijna niet meer naar Ozone te gaan. Ik was er maandag en op dinsdag vroeg hij of ik aan hetzelfde tafeltje wilde zitten. Ik ben naar Yoga geweest op maandag en naar Circus Circus op dinsdag. Woensdag en donderdag waren thuisdagen en in de ochtend bleef ik thuis met Lily en in de middag zijn we allemaal naar het park geweest. Vrijdag heb ik niets bijzonders gedaan behalve afgesproken met een Nederlands meisje dat niet ver van mij woont. Haar nummer stond in de contactlijst die iedere maand wordt rondgestuurd en op die manier heb ik haar benaderd. Ook was de opa van moederskant dit weekend op bezoek en heb ik eindelijk de man gezien waar ik al zoveel over heb gehoord. De jongens houden van hun opa Stevie en de naam wordt meerdere malen per dag geroepen. Soms tot gekkigheid aan toe. Daarnaast doe ik een paar klusjes gedaan om mijn minuren weg te werken. Dit is noodzakelijk om je periode 'succesvol' af te ronden en laat het nu zo zijn dat ik 30 uren heb staan en die voorlopig nog niet weg zijn gewerkt. Deze uren zijn ontstaan doordat de oma de eerste twee weken bij het gezin was. Doordat ik dagelijks maar 2 uur werkte in plaats van 4 liep het al snel op.

Komend weekend ga ik met Franzi en Amilie naar de paardenrace en daarvoor heb ik nieuwe haarclipjes gekocht. Nog geen idee hoe ik ze moet gaan dragen maar haarversiering is een must dus we gaan ons best doen. Gelukkig heb ik ook een zomers jurkje meegenomen want de weersvoorspellingen zijn tot nu toe nog goed. komende zondag heb ik met Steffie afgesproken en morgen ga ik met Kelli Thanksgiving vieren. Zo heb ik mijn vrienden weer gezien en dat voelt stiekem al best lang geleden.

Dit was de update van week 47 en week 11 in Nieuw-Zeeland. Foto's staan uiteraard weer in het fotoalbum :)

Dikke kus,
Laura

Tongariro crossing?

Hallo allemaal,

Een nieuwe update van afgelopen week en weekend. Het was druk en veel maar ook zo ontzettend leuk!

Vorige week maandag klinkt al zover weg dat ik even moet nadenken wat ik heb gedaan. Er woont een meisje aan de overkant van het park en haar heb ik op het speelveldje leren kennen. Haar naam is Anastasia en net als ik au pair. Samen hebben we koffie gedronken om kennis te maken en in de avond zijn we naar yoga gegaan. Ze was al langer opzoek naar een yoga partner en eindelijk heeft ze er een gevonden. De yogasessie was iets zwaarder dan de vorige die ik heb gedaan maar het voelde zeker effectief. Vanavond gaan we weer

Dinsdag ben ik met Anastasia naar een koffiegroep geweest in Circus Circus café. Een bijzonder café in Mount Eden. Anastasia heeft een auto ter beschikking voor privé gebruik en daarom was zij mijn chauffeur. De inrichting doet zijn naam eer aan en is een beetje een verzamelde inboedel. Het was niet heel bijzonder maar ik heb leuk kunnen kletsen met enkele meiden. Woensdag en donderdag waren niet bijzonder. De jongens gaan op woensdag naar zwemles en ik ben de ochtend met Lily thuis. We zijn even door het park gewandeld en hebben thuis gespeeld. Het is zo leuk om te zien hoeveel baby's groeien en veranderen en dat ze iedere dag iets anders hebben geleerd. Hier zijn ze nu druk bezig om haar te laten kruipen. Ik ben benieuwd als ze zo thuis zijn of het dan lukt. Donderdag was mijn laatste werkdag van de week vanwege het lange weekend. In de ochtend was ik weer met Lily en moeder nam de jongens mee naar een playgroup in de bieb. Na het middagdutje ben ik met de jongens naar het park gegaan om te schommelen. Jack is helemaal fan van schommelen en kan makkelijk 20 minuten op en neer gaan. Ik vraag me af of hij niet ziek wordt maar dat zal wel niet hahaha.

Op vrijdag ben ik in alle vroegte met de bus naar Ivet gegaan. Om 7:30 vertrok mijn bus uit Central Auckland en om 6:45 had ik de locale bus. 7 uur later ben ik in Taihape uitgestapt en stond Ivet klaar om mij op te halen. De reis was al langer geleden geboekt en eindelijk was het dan daar. Ivet en ik hebben elkaar bij de oriëntatie leren kennen en sindsdien goed contact gehouden. Extra leuk om haar daarom ook weer te zien. Het gastgezin heeft mij heel warm ontvangen en ik voelde mij gelijk welkom. Ze wonen op een enorme boerderij die zover strekt als dat je kunt kijken. Het idee was natuurlijk om de Tongariro crossing te gaan doen en alles was geregeld maar helaas bleek het weer te slecht om de wandeling te maken. Met windstoten van 60 k/u heeft de organisatie en een hostel ons afgeraden om te gaan. Je kunt van te voren bellen om te vragen of de tocht te doen is of dat het verstandig is om te annuleren. Van Franzi heb ik begrepen dat je voor een meer accuraat advies het beste naar een hostel kunt bellen en naar de weersvoorspelling kunt vragen. Dit hebben we daarom ook gedaan. Helaas zeide beiden organisaties dat het niet verstandig was. Een dikke vette jammer maar de wandeling die wij in plaats van gedaan hebben was ook prachtig! Omdat Ivet op een enorme boerderij woont heeft zij privé grond waar normaal niemand mag komen. Om met haar als gids dit landschap te mogen ontdekken was daarom extra speciaal. Zover als je kunt kijken zie je groene bergen en schapen. Er loopt ook een rivier langs de boerderij waar wij tussen de middag onze lunch hebben gegeten. Zelfs helemaal in de verte kon je de besneeuwde bergtop zien liggen. Helaas was het te bewolkt om hier een duidelijke foto van te maken. De gastmoeder van Ivet had een broodtrommeltje voor ons gemaakt en dat smaakte goed. Omdat wij eerste de Tongariro crossing zouden doen waren Imke en Guusje aangesloten om met ons mee te wandelen. Omdat het dus niet door ging hebben zij besloten samen met ons over het terrein van Ivet te lopen. In de avond hebben we afscheid genomen van Imke en Guusje en heeft het gastgezin van Ivet mij uitgenodigd om mee naar River Valley Lodge te gaan. Samen met de hele familie inclusief oma hebben we heerlijk gegeten en gedronken. Ik kwam erachter dat dit ook een stop van de Kiwi Experience is dus over een paar weken ben ik gewoon weer terug De gastmoeder heeft ons al uitgenodigd om langs te komen. Wij zijn altijd welkom zei ze en dat is fijn om te horen.

Op zondagochtend zijn Ivet en ik om 8u vertrokken om Anna te treffen. Met z'n drieën zijn we naar Hastings gereden om hier de omgeving te bekijken. Het dorpje Hastings is weinig spannend maar de omgeving is wederom prachtig. We hebben een berg beklommen. Eerlijk- we zijn naar boven gereden en toen naar de top geklommen. Er waren ook routes naar boven maar vanwege de tijd was dit niet haalbaar. We hadden een drukke planning met watervallen, strand en bergen dus helaas geen tijd voor een wandeling. Ivet en ik hadden onze bikini meegenomen om bij de waterval te kunnen zwemmen. Helaas heb je natuurlijk geen omkleedruimtes in de natuur dus moest dit even achter een boom. Later bleek een man minder preuts te zijn en trok zo zijn broek naar beneden. Het water was ijskoud maar het wende naar enig moment. Ivet is een ware fotograaf en er zijn overal foto's gemaakt. Even poseren en lachen en instructies in overvloed. Om en om namen we plaats op een steen of moeten we even ergens gaan staan voor een mooi beeld. Hoewel de omgeving prachtig is hielp het licht niet mee. Sommige foto's lijken een beetje grauw en donker terwijl het eigenlijk stralend weer is geweest. De volgorde waarin wij onze route hebben afgelegd was top. Een mooie middag op het strand waar wij even een dutje gedaan hebben en even snel iets eten bij de welbekende gele M. De weg was een avontuur opzicht. Bochtig en onverhard. In totaal zijn we 20 auto's, een paar motoren en een enkele fietser tegengekomen. Verder is er niets behalve natuur en vee.

Vannacht ben ik met de nachtbus van Taihape terug naar Auckland gereden. Om 11u 's avonds stond ik in een verlaten dorp te wachten op de bus. Je kon een speld horen vallen maar gelukkig is het tankstation 24 uur per dag geopend. Ivet heeft mij naar het dorp gebracht maar is daarna gegaan. Het is toch nog een reis van haar naar het dorp en om nu met mij te wachten wilde ik haar niet aandoen. Het was een lange en vermoeiende dag dus beide konden we wel wat slaap gebruiken. Op de heenweg had ik de wederom prachtige omgeving al gezien en vooral de 40 minute lange desert road was bijzonder. Hier rijd je langs een gedeelte van de Tangariro crossing en kun je de bergtoppen zien liggen. Tevens is dit militair gebied en ligt hier het oefenterrein. Hoewel de bus adverteert met wifi werkte deze uiteraard op de heenweg niet en had ik niets gedownload. Gelukkig had ik mijn ereader bij en kon ik 7u lang een boek lezen. Ondertussen keek ik een beetje naar buiten en heb ik genoten van het uitzicht. Ik heb regenbogen gezien en het prachtige meer van Taupo. Op de terugweg werkte de wifi natuurlijk wel maar ik wilde vooral slapen. Helaas heb ik niet heel goed geslapen maar voldoende om nog wakker te zijn. Ik heb toen ik thuis kwam de was gedaan en een beetje opgeruimd zodat ook de familie een warm welkom zou hebben. Omdat op vrijdag de verdelger kwam moest het hele huis opgeruimd zijn en vanmorgen was alles kil en kaal. Nu zijn ze thuis en heb ik gezorgd dat het een beetje bewoonbaar is. De rest mogen ze zelf doen dan is het in ieder geval naar wens. De familie was zelf ook het weekend weg en ze zijn net thuis gekomen. De rest van de middag ben ik vrij dus ga ik even naar Ponsonby om wat rond te kijken.

Hoewel ik de ruimte die Ivet heeft heel mooi vind ben ik blij dat ik toch meer in de stad woon. In de auto hebben we de voors en tegens even afgewogen maar beide is iets van te zeggen. Auckland is heel groot maar niet massaal. Ik woon in Grey Lynn en dat is een opkomende wijk net buiten Central Auckland. Het is hier nog relatief rustig maar je hebt wel een stads gevoel. Binnen 30 minuten sta je op Queen street dat vergelijkbaar is met de Kalverstraat en in de directe omgeving heb je meerdere winkels en boetiekjes. Helaas is mijn budget voor Ponsonbyprijzen niet toereikend maar kijken doe je met je ogen. Ponsonby is de wijk naast Grey Lynn en vanaf mijn huis makkelijk bereikbaar. Ik weet eigenlijk ook niet waar de grens precies ligt maar dat maakt ook niet uit.

Het regent vandaag op en af maar niet genoeg om mij binnen te houden. Helaas hangt mijn was ook buiten en dat droogt natuurlijk niet maar ik heb nu geen zin om het binnen te halen. Ik kijk straks wel even wat ik doe haha.

Uiteraard staan alle foto's van afgelopen week in het fotoalbum :)

Als jullie tips ter verbetering hebben of graag ergens meer van willen weten meld het gerust!

Dikke kus allemaal

2 weken samengevat en leuk nieuws!

Hallo allemaal,

Sorry voor iedereen die zich afvroeg waar de update van vorige week is gebleven. Maar er was weinig te vertellen en daarom vat ik 2 weken samen in een langer verhaal. Ik heb minimaal aan foto's gemaakt maar ik zal ze aan het fotoalbum toevoegen. Helemaal onderaan de pagina staat het leuke nieuws voor hen die minder interesse hebben in de rest .

Vandaag is het zondag 10 november en het regent de hele dag al nonstop en hard. Ik ben naar de sportschool geweest en heb mijn workout gedaan. Daarna ben ik de sauna ingegaan om even te ontspannen. De rest van de middag blijf ik in bed en kijk ik Netflix of tv. Het enige dat ik kan terugkijken is NPO of YouTube maar dat is geen probleem. Sinds afgelopen week kijk ik 'per seconde wijzer' en ik probeer met de kandidaten mee te doen. Een leuke afwisseling op de soms wat eentonige dagen met de kinderen. Een vastpatroon is aan het ontstaan en zo glijden de dagen voorbij. Het is ook echt dat ik voel dat de afgelopen twee weken snel zijn gegaan.

De jongens zijn erg druk, snel afgeleid en zeer selectief horend hahaha. Dit hebben we afgelopen week ervaren toen de thuislerares weer is langsgekomen. Als je soms tegen ze praat kijken ze dwars door je heen en horen ze niks. Daarnaast is het geven van instructies niet altijd even makkelijk en kan het 'uren' duren voordat je een duidelijk antwoord heb. De jongens zijn nogal wispelturig dus als ze nu groen willen willen ze twee seconde later blauw. Het is daarom dat ik soms een beetje moeite heb met de democratisch opvoeding waarbij alles in overleg gaat met de jongens en je maar blijft vragen wat ze willen. "Willen jullie naar het park?" "ja? Oké dan gaan we nu." "Nee? jullie willen toch thuisblijven oké geen probleem." "Wat willen jullie dan doen?" "Willen jullie steppen of fietsen mee naar het park?" "Fietsen? oké geen probleem. Of toch liever steppen." Een dialoog met kinderen is goed en ik ben zeker een voorstander in het geven van ruimte om eigen keuzes te maken maar soms gaat het eeuwig door en is het zinloos. Ik heb gelukkig wel het idee dat Sally dit ook steeds meer inziet. Verder gaat alles gewoon z'n gangetje en kabbelen we rustig voort. Leven en laten leven, ene oor in andere uit en vooral probeer ik mij niet overal meer iets persoonlijk van aan te trekken. De 3e maand is al begonnen en op 6 december zijn we al op de helft. Vorige week was nog even een week die voor problemen kon zorgen omdat Julian veel weg was voor werk. In de avond heb ik daarom geholpen met het eten en avondritueel. Sally had eerst het idee dat ze iemand moest vragen om te helpen en dat vond ik nog al vreemd. Wat is mijn functie als je andere wilt vragen om in huis te komen... Gelukkig ging alles goed en zijn we de week positief doorgekomen. Ergens voelt het als een overwinning en een zie je wel ik ben niet totaal nutteloos

In het laatste bericht heb ik over mijn kleine teen geschreven. De update hiervan is dat het goed gaat. Hij zit er nog aan en doet mee met de andere 9 tenen. De eerste dagen waren nog erg gevoelig maar nu gaat alles goed. Mijn voet heeft weer een gezonde mensen kleur en is niet meer blauw Dat moet ook wel want komend weekend is de Tongariro Crossing en dan heb ik mijn voeten hard nodig. Ivet heeft vandaag de 7 a.m. bus gereserveerd dus dat wordt een lange en waarschijnlijk vermoeiende dag. Vrijdag pak ik in Auckland de 7:30 a.m. bus dus het wordt vroeg uit de veren beide dagen.

Verder ben ik vorige week zaterdag en gister met Franzi naar het winkelcentrum geweest. Vorige week in Sylvia Park en gister in Westfield St. Luke. Sylvia Park was mijn eerste treinreis in NZ en het stelde weinig voor hahaha. De trein lijkt op een Arriva trein en is dus weinig verschillend van de Nederlandse. Verder is het uitzicht vanaf de trein prachtig en heb ik graag naar buiten gekeken. De vraag of alles groen is in de natuur is makkelijk te beantwoorden. Alles is groen wat ik tot nu toe gezien heb! Uitgestrekte grasvelden en bergen begroeid met bomen en planten. In het winkelcentrum hebben we een beetje gewandeld en rondgekeken en ben ik met lege handen huiswaarts gegaan. Gister in Westfield heb ik een korte broek gekocht. Ja echt waar, een korte broek! Voor vele nu de vraag: is dat spannend? Ja, want wie mij een beetje kent weet dat ik niet de grootste fan ben van korte broeken Het koste een hoop moeite maar na lang speuren vond ik er een die leuk genoeg is. Afgelopen week was het 28 graden en ik heb te weinig zomerkleding meegenomen vandaar de keuze om een praktisch kledingstuk te kopen. Na het winkelen zijn we naar Maleficent in de bioscoop geweest. Deel 1 heb ik in England gekeken dus ik vond het speciaal dat ik deel 2 nu in Nieuw-Zeeland kijk. Als film van de week koste deze slechts $10 p.p. dus een koopje. De avond eindigde bij de Thai (zoals al vaker de afgelopen weken) en voor vanavond eet ik de restjes die ik mee naar huis heb genomen.
We zijn naar St. Luke gelopen en dat viel eigenlijk reuze mee .Een goede 4km. enkel met een steile klim op de terugweg. Het aantal kilometers dat ik hier heb afgelegd zijn er al meer dan dat ik waarschijnlijk het afgelopen jaar in Nederland heb gelopen. Nu weet ik ook waar de dierentuin is en dat dit op een prima loopafstand ligt. Deze had ik eigenlijk vandaag willen bezoeken maar het weer hiel mij tegen. Op vrijdag 1 november hebben Franzi en ik de wedstrijd om de 3e plek WK rugby gekeken waarin Nieuw-Zeeland glansrijk won van Wales. Onder het genot van een biertje, nacho's en chips and gravy hebben we een goede wedstrijd gezien. Zelfs de spelregels zijn geen groot raadsel meer. Halloween wordt hier wel gevierd maar het gastgezin heeft er geen aandacht aan besteed. Wel hebben de jongens een Twix gekregen bij de buren en was dit het 'speciale toetje' van de avond. Normaal snoepen de jongens niet dus vandaar dat een Twix een traktatie is. Daarnaast is er de hele week al vuurwerk afgestoken in verband met Guy Fawkes nacht op 5 november. Ik heb dit in Engeland gezien en wist niet dat ze dit hier ook actief herdenken. Aan de andere kant Nieuw-Zeeland is een onderdeel van the commonwealth dus ik had het kunnen weten.

Op zondag heb ik met Kelli afgesproken en ben ik met het veer naar Devonport gereisd. Het was een zonnige dag en we hebben aan een strandje gezeten. 's avonds een hapje gegeten en toen weer naar huis. Ik besloot om de bus terug te pakken en dit was geen slechte keuzen want je ziet toch meer en uiteindelijk was ik net zo laat thuis als dat ik het veer had gepakt. Papa en Teun zijn vorige week zondag samen naar VVV- Feyenoord geweest en hebben een leuke middag gehad. Papa heeft seizoenskaarten voor VVV dus het is lief dat hij Teun heeft meegenomen. Het doet me daarom ook extra goed dat ik van beide positieve verhalen heb gehoord.

Woensdag was er een koffieavond bij Dream Au Pair maar deze was niet heel bijzonder en ik ben om 9u weer naar huis gegaan. Verder heb ik nog koffie gedronken met Franzi en heb ik in het park een nieuw meisje leren kennen waarmee ik morgen samen naar yoga ga. Misschien overdag nog een koffie maar dat is nog niet definitief. Het aantal koppen koffie dat ik heb gedronken zijn ondertussen ook ontelbaar geworden maar het is ook te makkelijk. Even naar buiten en even snel afspreken voor een bakkie. Het aantal tentjes is ook niet op twee handen te tellen en er is daarom altijd wel ergens een plekje om te zitten. Heel slecht maar net als in England gaat hier denk ik mijn meeste geld aan op. Maar ik moet ook gaan sparen want...

Tromgeroffel:

Teun heeft zijn ticket geboekt!!!

20 december t/m 2 januari komt Teun mij opzoeken in Nieuw-Zeeland. Ik had een hele reis uitgestippeld, huurauto geboekt en hostels gereserveerd maar... uiteindelijk hebben we besloten om de Kiwi Experience te doen en heb ik alles geannuleerd. We? eigenlijk meer ik want Teun vindt alles prima. Omdat ik zelf ook niet zo goed weet wat nu echt de must do's zijn (natuurlijk heb ik internet en plekken waarvan ik gehoord heb) leek het mij achteraf toch beter om georganiseerd te reizen en zo zeker te weten dat je in een korte tijd de hoogtepunten hebt gezien. Dit ook om te voorkomen dat we uitslapen en dagen verspillen met lanterfanten. Daarnaast heb je nu een gids die je voorziet van informatie en reisgenoten waarmee je ervaringen kunt delen.

Ook Steffie en Eva hebben de plannen om mij te bezoeken al rond en boeken dit weekend de tickets om in maart deze kant uit te komen. Zij zullen eerst samen het noorder eiland doen en ik sluit aan om met ze naar het zuider eiland te gaan. Of dit idee echt tot uitvoering kan komen is nog even een beetje afwachten maar zij komen in ieder geval zeker. Binnen het gastgezin zijn er namelijk ontwikkelingen aan de gang die roet in het eten kunnen gooien. Ik weet zelf ook nog weinig tot niks dus kan verder geen uitspraken doen. Zodra ik meer weet zal ik dit uiteraard delen.

Bedankt voor het lezen en tot snel!

Dikke kus

Coromandel weekend

Hallo iedereen,

Afgelopen weekend ben ik samen met Steffie, Franzi en Kelli naar Coromandel geweest. Op zaterdagochtend hebben we bij mijn huis verzameld om rond 10:00 uur de auto op te halen. Een beetje een vreemde gebeurtenis want de autosleutels waren kwijt. Maar uiteindelijk waren we onderweg. We hebben een hele route moeten rijden maar we kwamen langs de mooiste plekjes. Via Thames, Coromandel en Colville zijn we naar Fletcher bay gereden. Een bochtige route waarbij de sterkste maag wagenziek kan worden. Onderweg zijn we daarom een paar keer gestopt om de maag te laten rusten en tevens van het uitzicht te genieten. Helaas hadden we boven geen tijd meer om nog een wandeling te maken dus zijn we doorgereden naar ons hostel in Whitianga. Een hostel dat meer aanvoelde als een studentenhuis haha (fotoalbum). De bedden waren vreselijk maar de sfeer was goed! veel jongeren die bereid waren om een drankje te doen en met een klein groepje zijn Steffie en ik op zaterdag een rugby wedstrijd gaan kijken. Helaas voor Nieuw-Zeeland zit er bij dit wereldkampioenschap slechts een 3e plek in als ze geluk hebben. Een positieve sfeer en een toffe groep maakte het weekend erg gezellig. Zondag zijn we naar the Cathedral cove geweest. Een prachtige zonnige dag om op een strand door te brengen. Waar we eigenlijk nog naar de hot water beach wilde hebben we besloten om op het stand te blijven. 's Avonds zijn we alsnog naar hot water beach geweest en hebben we bij de ondergaande zon een picknick gedaan. In het hostel hebben we pasta gekookt in het kader van budgetteren. Samen met enkele andere uit het hostel hebben we genoten van het warme water. Franzi en ik zijn samen naar het hostel gegaan en Steffie en Kelli besloten nog even te blijven en met de andere naar huis te rijden.

Verder heb ik onderweg naar het stand mijn teen lelijk gestoten maar gedacht dat gaat wel weg. Vandaag heb ik besloten om toch even langs de huisarts te gaan en een tetanus spuit te halen. De laatste was tijdens het normale vaccinatieprogramma dus voor de zekerheid. De kosten vielen gelukkig mee in tegenstelling tot wat ze me aan de telefoon verteld hadden. Eigenlijk kon ik een afspraak om 4u krijgen maar dat past niet in het werkrooster... ineens zei ze 'ooh wacht, over 30 minuten kan ook!' dus ik naar de huisarts en alles was gelijk geregeld.

Op maandag zijn we met een omweg langs Pearoa naar huis gereden. Pearoa is een dorpje waar de in Nieuw-Zeeland bekende L&P frisdrank is 'uitgevonden'. Een grote fles langs de kant van de weg is de ware trekpleister haha. Uiteindelijk hebben we besloten om 's avonds nog even een afsluitend hapje te eten bij de Aziaat van vorige week in Ponsonby centre.

De rest van de week was een rustige week. Op vrijdag is Steffie blijven slapen omdat we 's morgens al vroeg zouden vertrekken. We hebben een wijntje bij Franzi gedronken en zijn rond middernacht naar huis gegaan. Verder heb ik door de week nog een wijntje met Franzi gedaan en ben ik gaan sporten. Dinsdag heb ik mijn trainingsrooster uitgeprobeerd en het ging goed. Joshua, nu weet ik zijn naam, heeft een programma geschreven waarmee ik in ongeveer 45/60 minuten een total body workout heb. Helaas kan ik vanwege een dikke blauwe kleine teen deze week niet gaan. Ik draag het liefst zo min mogelijk schoenen op dit moment

Ook heb ik een busticket naar Ivet geboekt. In het weekend van 15 november ga ik op vrijdag 7:30 's morgens met de bus om in de middag te arriveren en het weekend door te brengen. Nu al veel zin in.

Komend weekend heb ik nog geen plannen maar we zullen zien. De werkweek is wat korter deze week vanwege de nationale feestdag gister en komende vrijdag ben ik na de ochtend vrij want de vader neemt de jongens opnieuw mee een weekend weg. Komende week wordt ook interessant want de vader is erg druk en moeder en ik gaan het samen proberen te regelen. Ergens houd ik mijn hart hiervoor vast maar ik hoop dat we het samen kunnen zonder ruzie. De gevoelens gaan nog altijd op en af maar ik wil er niet meer over zeuren hahaha. Ik wilde vandaag Dream au pair bellen om even een beetje advies te vragen maar door mijn teen zijn de plannen veranderd. We zullen zien hoe het gaat en aan het einde van de week ben ik hier al 2 maanden

In het fotoalbum staan de mooie foto's van dit weekend.

Tot de volgende! kusjes

Korte update week 6

Hallo allemaal,

Vorige week merkte Paul terecht op dat ik had aangegeven niet elke week te schrijven, en alleen te schrijven als het interessant was. Nu is het toeval geweest dat ik iedere week al dingen heb ondernomen en dat het iedere week het schrijven waard was (vind ik dan hahaha). Om in het ritme te blijven wil ik deze week ook iets schrijven ondanks dat het een eenvoudige en rustige week was.

Zoals ik in de vorige post heb geschreven ben ik bij een sportschool aangemeld en bij het abonnement valt ook een 'personal trainer'. Deze persoon maakt om de zoveel weken een schema en houdt je voortgang bij. Omdat ik hiervoor betaal heb ik hem dus in de arm genomen en vrijdag hebben we kennis gemaakt. Ik ben gewogen, gemeten en hebben mijn algehele gezondheid besproken. Toen ik na 30 minuten klaar was bedacht ik mij dat ik zijn naam niet weet. Hij heeft het niet gezegd en ik heb het niet gevraagd. Morgen (dinsdag) ligt mijn programma klaar en kan ik gericht oefeningen gaan doen. Dit heb ik bewust gedaan want zonder programma ben ik al een kip zonder kop, inspiratieloos en geen idee wat ik moet gaan doen. Het doel is niet om breder te worden of om gewicht te verliezen maar om gewoon lekker bezig te blijven. Ik ben benieuwd.

Afgelopen week was er kunstweek en samen met Steffie ben ik op zaterdag naar Devonport geweest om hier een Glow tentoonstelling te bekijken. Mijn gedachte was een vergelijkbaar iets als Glow Eindhoven maar dat bleek de grootste leugen naar mijzelf hahaha. Evenmin niet slecht maar zeker niet wat ik verwacht had. Een paar lichtgevende kunstvoorwerpen op een terrein zo groot als een kleine sporthal moest het doen. Overdag zijn we gestart in het Art Museum (zie foto's van eerder bericht) en hebben we de halve middag en een café doorgebracht. Na lekker te hebben gegeten en veel gelachen te hebben begon het te schemeren en zijn we over het terrein van Glow gelopen. Om 21:00 ongeveer was ik weer thuis.

Zondag ben ik rond het huis gebleven en heb ik met Franzi geluncht in Ponsonby Centre. Een soort buurthuis met verschillende eetkraampjes zoals een Chinees, bakkerij, yoghurtbar en burgertent. Franzi en ik zijn voor de Vietnamees gegaan en 's avonds zat ik nog vol van het eten dus mijn dinner heb ik overgeslagen. In de avond heb ik de hele familie even kort gesproken want zij hadden om 8:00 's morgens een verrassingsfeestje voor mijn tante die Sara heeft gezien. Terwijl de hele familie aan de ontbijttafel zat ben ik doorgegeven en heb ik iedereen even gedag gezegd. Toch leuk om er op die manier bij te kunnen zijn. Dan besef je ook dat de wereld klein geworden is door alle techniek.

Ook hebben Sally en ik nog een gesprek gevoerd over de voortgang en de huidige stand van zaken en dit was een positief, open en eerlijk gesprek. De komende dagen ga ik een dagritme kalender maken om voor de jongens een overzicht te hebben van wanneer ze tijd met mij hebben en wanneer met mama. De proefversie is opgezet en bijna klaar voor gebruik.

Dat was het denk ik voor afgelopen week. Gesport, een personal trainer ontmoet, beetje gewandeld en rondgehangen. Komend weekend ga ik samen met Franzi en Steffie naar Coromandel en dat zal een stuk actiever worden. Meer hierover in het volgende bericht. Foto's van deze week zijn er niet dus zullen ook niet in het fotoalbum staan .

Bedankt voor het lezen.

Lieve groetjes <3

Week 5

Hallo Lieve lezers!

Na een paar weken schrijven heb ik feedback gekregen van trouwe lezers die blij worden van een zondagochtend en in de inbox een e-mail dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Dus deze mensen wil ik niet teleurstellen en hopelijk kan ik de zondag leuk starten

Deze week was minder druk en vol dan de vorige maar nog altijd heb ik mij niet verveeld. Maandag begon rustig met weinig spannende dingen behalve een rondje van 3 km door de buurt. Niet mijn beste tijd en verre van de 5 km die ik het liefst had gerend maar het hoogteverschil meegerekend ben ik niet ontevreden. Ik las vandaag dat de marathon eindelijk onder de 2 uur is gerend maar aan die tijden wil ik mij helemaal niet gaan wagen. Ik denk niet dat ik de juiste lichaamsbouw heb om die snelheden te bereiken Dinsdag heb ik tevens weinig gedaan behalve een wandeling naar de bibliotheek en een broodje bij de Duitse bakker. Het weer is erg onvoorspelbaar dus waar je 's morgens een winterjas kunt dragen loop je een paar uur later te zweten in een hemd door de brandende zon. Nu snap ik waarom laagjes en zonnebrand een echte must zijn. Dus ingepakt ben ik naar de bieb gelopen en bij een gebrek aan laagjes kwam ik bezweet thuis. Les geleerd voor een volgend keer!

Op woensdag en donderdag was het wederom thuisdag voor de jongens. Woensdag kreeg ik een berichtje van de visiting teacher dat ze met een groepje in het park hadden afgesproken en dat ik meer dan welkom was. Maar de jongens meekrijgen was makkelijker gezegd dan gedaan. Tot grote ergernis van mijn gastmoeder die zich hardop afvroeg of ik toch ongeschikt ben want als de jongens niet met mij het huis uit willen wat is dan het punt... Niet leuk en ik raakte even in een dip maar na de middag leek de lucht alweer geklaard en ik heb haar de rest van de dag een beetje ontweken. 's avonds ben ik gaan sporten om mijn hoofd leeg te maken en heb ik gelijk een abonnement afgesloten. Dit abonnement is voor het zwembad, de sportschool en groepslessen dus ik kan de week prima vullen met sport. Overigens heb ik na 30 minuten proberen Sam meegekregen naar het park en hebben we een hele goede tijd gehad. Ook de visiting teacher heeft dit gezien en ze gaf aan de moeder een positieve e-mail te sturen. Hier zou ze dan in zetten dat ze het leuk vond Sam en mij te zien en dat ze echt een chemie tussen ons ziet. Verity (zo heet ze) heeft mij even getroost en geluisterd en dat heeft zeker geholpen. Fijn om die steun hier te hebben al had ik gehoopt dat de negativiteit achter ons zou liggen.

Op donderdag heb ik pannenkoeken voor lunch gemaakt en ben ik 's middags met Lily en Allan de hond naar het park geweest terwijl moeder en de jongens naar de bieb gingen. Dit was haar eigen idee en ik was bijzonder verrast toen ze het voorstelde maar het was een heerlijke wandeling. De pannenkoeken gingen goed naar binnen en dat is een mooi teken. 's Avonds hebben de jongens vrolijk over hun pannenkoeken verteld dus dat bracht de positiviteit ook zeker terug. in de avond heb ik ook zonder problemen een uurtje opgepast. Daarnaast vertelde ze ook dat ik op vrijdag vrij zou zijn dus een mooie kans om iets te plannen.

De vader heeft de jongens meegenomen naar het strandhuis van zijn ouders die na 2 maanden buitenland terug zijn van hun reis. De neefjes waren er ook en gelijk vanuit school zijn ze vertrokken. Sally en Lily zijn niet meegegaan op dit reisje. Vrijdag ben ik met Kelli, een Amerikaans meisje naar Cornwall park geweest dit is het park rondom one tree hill op 1 uur reisafstand van deur tot deur met OV. Kelli is nieuw in Auckland en 27 jaar dus iets ouder en dat is fijn. De hele organisatie verliep wat stroef want we zouden eigenlijk afspreken, toen heeft zij geannuleerd en later kreeg ik een berichtje dat haar afspraak is verzet en dat ze in het park was. En waar ik was? dus ik haar gebeld en gezegd dat ik haar waarschijnlijk verkeerd heb begrepen want ik ben nog thuis... Maar uiteindelijk heb ik de bus gepakt en hebben wij elkaar in het park getroffen. Zeker de moeite waard en absoluut geen spijt van.

Op zaterdag had ik een zondagsgevoel vanwege de extra dag die ik vrij heb gehad. In de ochtend heb ik even opgepast en het huishouden gedaan om de uren van vrijdag te compenseren. Daarna ben ik naar het Auckland memorial war museum geweest. Een museum die, zoals de naam doet vermoeden de eerste en tweede wereldoorlog herdenkt maar ook de burgeroorlog en andere oorlogen waarbij Nieuw-Zeelandse militairen omgekomen zijn. Het was een mooi museum maar ik denk dat ik niet in de juiste stemming was op dat moment. Ook ben ik nog even naar een winkelcentrum geweest en uitgeput kwam ik om 5 u thuis. De avond heb ik niets meer gedaan nog even met Sally gekletst en Netflix gekeken. Het is zeker mogelijk om een gesprek met haar te voeren maar haar stemmingswisselingen maken het niet altijd makkelijk.

Vandaag (zondag) ben ik naar Piha geweest waar ik samen met kelli vooral veel geklommen heb. Het was er wederom absoluut prachtig en de foto's staan in het fotoalbum. Piha ligt in aan de westkust en is vooral beroemd om de Lion rock. De weg naar het strand was bochtig en onoverzichtelijk maar Kelli reed en deed het keurig. Zeker de moeite waard om eens terug te gaan! Daarnaast hebben we nog een waterval bezocht die absoluut de moeite waard was. Een klein uitstapje op de heenweg en waarschijnlijk als we 'maar' op vakantie waren hadden we dit overgeslagen. Dat is het mooie van 6 maanden verblijven in dit prachtige land, ook de mindere highlights kunnen worden bezocht en er is meer tijd om kleine uitstapjes te maken. Nu kom ik thuis van een dinner met Kelli en Franzi (die eindelijk terug is van haar 2 weken vakantie met het gastgezin). We hebben pizza gegeten bij Ozone een hip en nieuw restaurant op loopafstand omdat Kelli en ik genoeg gelopen hebben vandaag hahaha. Het weekend is afgesloten met een tiramisu. In eerste instantie wilde ik voor de lunch van vandaag ook pannenkoeken maken maar toen ik vanmorgen wakker werd was de zin in pannenkoeken een beetje verdwenen. Het werd daarom een broodtrommel met boterhammen chocopasta haha ik ben er nu ik er op terugkijk blij mee anders had het avondeten waarschijnlijk niet gepast. Voldaan en volgegeten ga ik zo nog even met papa en mama bellen.

Morgen sta ik om 7u op om om 7:30 weer een nieuwe week te beginnen.

Bedankt voor het lezen!
Lieve groetjes aan allemaal